حقیقت و افسانه در مدل حاکمیت خوب

حاکمیت خوب یکی از مدل های تعالی حاکمیتی در عصر پیش رو است که به دلیل کاربرد آن از سوی بانک جهانی برای پایش ادواری حاکمیت در گستره جهانی، معروف شده است. بی شک، حاکمیت خوب نمی تواند مدلی جامع برای سنجش تعالی حاکمیت در همه کشورها با شرایط محیطی متفاوت باشد. از این رو، هدف این پژوهش شناخت محدودیت های ذاتی حاکمیت خوب با رویکرد انتقادی است تا بتوان با اقتباس از آن، مدلی مناسب را برای سنجش تعالی حاکمیت در ایران تدوین کرد. 
این پژوهش از نوع انتقادی تحلیلی است که در درجه نخست، محدودیت های مدل حاکمیت خوب از طریق مصاحبه عمیق با خبرگان علمی، شناسایی و از طریق تحلیل محتوایی متون اسلامی، مدل اولیه حاکمیت شایسته اسلامی تدوین گردید. با تحلیل انتقادی مدل حاکمیت خوب از دیدگاه خبرگان و صاحب نظران، محدودیت های کلیدی زیر آشکار گردید: 1. ابتنای مدل بر ارزش های نئولیبرالیستی؛ 2. کم توجهی مدل به حاکمیت چندسطحی؛ 3. تعمیم الگوی حاکمیتی کشورهای غربی به دیگر کشورها؛ 4. چارچوب علمی متزلزل و 5. تعارض ذاتی برخی از شاخص های سنجش. این نارسایی ها در مجموع، قابلیت تعمیم این مدل را به ایران زیر سوال برده است. از این رو، تدوین مدل حاکمیت شایسته اسلامی، یک ضرورت راهبردی محسوب می شود که در این پژوهش با بررسی متون اسلامی، مدل اولیه آن با دوازده بعد تهیه شد.