بررسی ارتباط بین شاخص های استرس حرارتی (WBGT و DI) با بهره وری نیروی انسانی در یک بیمارستان

استرس گرمایی یک مشکل عمده شغلی در شهرستان ایرانشهر است که می تواند باعث ایجاد اثرات نامطلوبی بر سلامت وکاهش بهره وری افراد شود. این مقاله به بررسی این مشکل و تاثیرات آن در بخشهای مختلف بیمارستان ایران این شهرستان می پردازد. این مطالعه مقطعی- تحلیلی در بازه های زمانی 9صبح و12ظهر بر روی181نفر از کارکنان بخشهای مختلف یک بیمارستان انجام گرفت. جهت بررسی تنش گرمایی و ناراحتی حرارتی از دو شاخصWBGTوDI استفاده شد.همچنین جهت بررسی وضعیت بهره وری نیروی انسانی از مقیاس26سوالی بهره وری نیروی انسانی هرسی و گلداسمیت استفاده گردید. ارتباط شاخص های دمای ترگویسان وناراحتی حرارتی با بهره وری و ریز مقیاس های تشکیل دهنده آن توسط ازمون ضریب همبستگی پیرسون انجام گردید. نتایج نشان داد که در ساعت 9صبح بیشترین میانگین مقادیر شاخص های WBGTوDI به ترتیب برای واحد تاسیسات قسمت موتورخانه1و ژنراتور2 بدست آمد و کمترین مقادیر این شاخص ها مربوط به واحد داروخانه و اداری بود. همچنین در ساعت 12ظهر بیشترین مقدار این شاخصها به ترتیب برای واحد تاسیسات بخشهای موتورخانه2و ژنراتور2 بود. در همین ساعت کمترین مقادیر شاخصهای مذکور به ترتیب برای بخشNICUو داروخانه بدست آمد. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که شاخصهایWBGTوDI با بهره وری نیروی انسانی رابطه معکوس و معناداری داشتند(P<0.05). بر اساس نتایج این مطالعه بیمارستان مذکور نیازمند طراحی صحیح،اصلاح سیستم تهویه به منظور تامین شرایط حرارتی مناسب و مطابق با استانداردهای بین المللی در جهت کاهش استرس حرارتی و افزایش بهره وری و کارایی افراد می باشد.