بررسی حق بر آموزش در حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران

قانون اساسی به عنوان قانون برتر و تضمین کننده‌ی حقوق و آزادی‌های ملت، سندی است حقوقی و سیاسی و سایر قوانین و مقررات در تمامی زمینه‌ها باید براساس آن و با رعایت مفاد آن وضع شوند. در قانون اساسی ایران نیز فصلی به حقوق ملت اختصاص داده شده که یکی از حقوق مصرحه در آن، حق بر آموزش است؛ امری که دلالت بر اهمیت و حیاتی بودن این حق دارد. از آنجا که هر آزادی و حقی تا جایی محترم است که مخل آزادی دیگران و نظم عمومی نباشد، دو مولفه‌ی آزادی دیگران و نظم عمومی، عوامل اعمال محدودیت بر حقوق و آزادی‌ها به شمار می‌روند. حق بر آموزش نیز از این قاعده مستثنی نیست. در این نوشتار سعی گردیده تا محدودیت‌های اعمال شده نسبت به حق بر آموزش در نظام حقوقی ایران واکاوی گردد و ادله‌ی مناسبی نسبت به عدم امکان اعمال برخی از این محدودیت‌ها ارایه شود.