مطالعه تطبیقی الگوهای عدم تمرکز در فرانسه، انگلستان و آمریکا با نگاهی کوتاه به ایران

کیفیت عدم تمرکز، ضمن این که بیان گر میزان توجه و ارزش گذاری یک نظام حقوقی-سیاسی به حقوق و آزادی های شهروندان، به ویژه در حوزه مشارکت عمومی و به طور خاص تر، حقوق آنان در اداره امور محلی خود است در عین حال کیفیت مدیریت امور محلی و رویکرد نظام مذکور را به توسعه محلی تبیین می نماید. در این تحقیق با در نظر گرفتن مبانی حقوقی و اندیشه ای مدیریت محلی، کیفیت اجرای آن در کشورهای شاخص دنیا یعنی فرانسه، بریتانیا و آمریکا را با استفاده از روش تحلیلی-تطبیقی مورد بررسی قرار داده ایم و از این رهگذر با نگاهی کوتاه به نظام حقوقی کشورمان، آسیب شناسی مختصری را در این زمینه به انجام رسانده ایم. ملاحظه می شود که کشور فرانسه با توجه به مبانی تاریخی خود متعلق به یک الگوی بیشتر تمرکزگرا است که دغدغه حفظ اقتدار مرکزی را دارد اما دو کشور آمریکا و بریتانیا با توجه به سنت های آنگلو ساکسون و گرایش های لیبرالی قوی تر، برای حقوق و آزادی های محلی احترام بیشتری قایل شده اند. در این میان در نظام حقوقی ایران با توجه به رویکرد اسلامی به شوراها تمرکزگرایی بیشتری به چشم می خورد. با این حال تحولات پسامدرن در عرصه حقوق و حکومت داری، مدل های موجود در دنیا را به شدت تحت تاثیر خود قرار داده و در نتیجه، روند تمرکز گرایی به نفع تکثرگرایی و اقتدارزدایی کمرنگ شده است.