رابطه پزشک و بیمار در پزشکی خانواده: یک بررسی مروری

تفکرپزشک خانواده در کشورماریشه درفرهنگ ایرانی اسلامی دارد. ارتباط، مجموعه ایا زتوانایی های قابلآموختن است که به اعتقاد بسیاریا زصاحب نظران یک مهارت بالینی پایه محسوب می شود؛ هر چند مهارتهای ارتباطی پیچیده هستند، قابلیت آموزش و آموختن دارند. در این بررسی به رابطه پزشک و بیمار در سیستم پزشک خانواده پرداخته شده است. مطالعه حاضر از نوع مروری بوده و جهت برنامه پزشک خانواده و ارتباط پزشک و بیمار در سایت هایsid.ir، Science direct و موتور جستجوی google scholar جستجو انجام شد. در برنامه پزشک خانواده توانایی های ارتباطی نه تنها شامل تعامل با بیماران بلکه تبادل اطلاعات از طریق کلامی و نوشتاری با خانواده های آنان و دیگر اعضای تیم بهداشتی نیز می شود. The kalamazoo consensuse statement شاید یک مثال خوب از یک مدل همه جانبه ارتباطی پزشک و بیمار برای مراقبت های سرپایی از قبیل پزشک خانواده باشد. مدل های دیگر عبارتند از ILS، Framework SEGUE، مدل کالگری کمبریج. برنامه پزشک خانواده منجر به افزایش کارآیی خدمات درمانی و افزایش رضایتمندی بیماران می شود. رابطه پزشک و بیمار نقش کلیدی در برنامه ی پزشک خانواده دارد و باید در سیاست گذا ری ها و برنامه ریزی های آتی به خصوص تدوین برنامه های درسی این امر مدنظر قرار گیرد.