ارتباط بین خودکارآمدی و رفتار مراقبتی مادران دارای فرزند مبتلا به سرطان

نقش والدین به خصوص مادر در مراقبت از کودک مبتلابه سرطان تحت شیمی درمانی در حین درمان و پس ازآن حائز اهمیت است، رفتار مراقبتی صحیح از طریق خودکارآمدی تقویت خواهد شد و با انجام مداخلاتی می توان خودکارآمدی را افزایش داد و به تبع آن رفتار مراقبتی نیز تغییر خواهد نمود. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین خودکارآمدی و رفتار مراقبتی مادران دارای فرزند مبتلابه سرطان تحت شیمی درمانی طراحی و اجرا شد.  این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه مادران کودکان تحت شیمی درمانی بیمارستان کودکان بندرعباس در سال 1396 (86 نفر) بود. برای سنجش داده ها از پرسشنامه رفتار مراقبتی محقق ساخته و خودکارآمدی عمومی شرر استفاده شد که توسط مادران تکمیل و در نهایت با نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل، آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند. 57 درصد مادران از نظر خودکارآمدی (68-52) و رفتار مراقبتی (150-101) دارای وضعیت خوبی بودند. بین رفتار مراقبتی مادر با سن (0/03=P-Value)، تحصیلات مادر (0/02=P-Value)، تعداد جلسات شیمی درمانی (0/005=P-Value) رابطه معناداری بدست آمد. بین خودکارآمدی و رفتار مراقبتی مادران همبستگی مثبت و معناداری بدست آمد (0/001>P-Value).  نتایج نشان داد رفتار مراقبتی مادران از وضعیت خوب برخوردار بوده است و با توجه به اهمیت خودکارآمدی به نظر می رسد انجام مداخلاتی براساس تئوری خودکارآمدی بتواند مادران را تواناتر کرده و بهتر به امر مراقبت بپردازند.