مقایسه اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر کیفیت زندگی بر کمال گرایی و نشخوار فکری بیماران مبتلا به میگرن

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر کیفیت زندگی بر کمال گرایی و نشخوار فکری بیماران مبتلا به میگرن انجام شد. پژوهش نیمه تجربی حاضر از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه بیماران مبتلا به سردردهای میگرنی مراجعه کننده به بیمارستان ها و مراکز پزشکی- درمانی شهر تربت حیدریه تشکیل دادند. افراد نمونه نیز 30 نفر بودند که به روش نمونه گیری تصادفی از بین مراجعه کنندگان به مراکز مذکور انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جای گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس کمال گرایی چند بعدی Frost (Frost Multidimensional Perfectionism) (1990)، پرسشنامه سردرد میگرن اهواز (AMQ: Ahwaz Migraine Headache) و پرسشنامه پاسخ های نشخواری Hoeksو Muro (RRS: Rushing Responses Questionnaire) بودند که قبل و بعد از مداخله توسط هر دو گروه تکمیل شدند. در نهایت، داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS 22 تجزیه و تحلیل گردیدند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان دادند که اثر درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر نشخوار فکری بیماران مبتلا به میگرن معنادار می باشد (05/0>P)؛ اما تاثیر آن بر کمال گرایی معنادار نیست (05/0<P). بر مبنای نتایج می توان گفت که درمان مبتنی بر کیفیت زندگی (Quality of Life Therapy) بر کاهش نشخوار فکری بیماران مبتلا به میگرن مفید می باشد؛ اما بر کمال گرایی آن ها تاثیری ندارد که این امر نیازمند بررسی های بیشتر می باشد؛ بنابراین، لزوم توجه به درمان مبتنی بر کیفیت زندگی جهت درمان سردرد های میگرنی ضروری به نظر می رسد.