تعیین اولویت های حمایت از شرکت های دانش بنیان در ایران مبتنی بر آسیب شناسی وضع موجود

در دنیای پر تحول امروز، زیربنای اقتصادهای صنعتی، از محوریت منابع به محوریت سرمایه های فکری جابه جا شده و به همین دلیل اهمیت عامل دانش در اقتصاد روزافزون می شود. توجه به اقتصاد دانش بنیان، یکی از مهم ترین راهبردهای اقتصاد ایران در جهت نیل به اهداف سند چشم انداز و تحقق اقتصاد مقاومتی محسوب می شود و در این میان حمایت از شرکت های دانش بنیان یک الزام اساسی است. از جهتی حمایت از این شرکت ها، بدون شناسایی آسیب های پیش روی آن ها میسر نیست و ازاین جهت هدف اصلی این پژوهش آن است که ضمن شناسایی آسیب های پیش روی شرکت های دانش بنیان، به تبیین درجه اهمیت هر یک از آن ها پرداخته و از این بستر برای تعیین اولویت های سیاستی حمایت از شرکت های دانش بنیان بهره جوید. نتایج حاصل از به کارگیری روش تحلیل محتوای کیفی استقرایی در شناسایی آسیب ها و استفاده از آزمون فریدمن برای تعیین اولویت ها، دلالت بر آن دارد که ایجاد نهاد های پیونددهنده دانشگاه و صنعت، حمایت از طریق ابزارهای نظام مالیاتی، حمایت از طریق کاهش بوروکراسی اداری موجود در ایران، حمایت از طریق تقویت قوانین مربوط به مالکیت فکری در سطح ملی و بین المللی، حمایت از طریق آشنا ساختن شرکت های دانش بنیان به امور تجاری سازی و بازاریابی مهم ترین اولویت های سیاستی در حمایت از شرکت های دانش بنیان محسوب می شود و مسائلی مربوط به تامین مالی و تامین سرمایه بر خلاف تصور رایج در رده های بعدی قرار گرفته اند.