بررسی اثر منطقه و عمق بر ترکیب و تراکم نسبی بی مهر گان در تور ترال لنج های میگوگیر در خلیج فارس (استان هرمزگان)

هدف از انجام این مطالعه، بررسی ترکیب و تعیین صید به ازای واحد تلاش بی مهر گان در تور ترال میگو در فصل صید سال 1394 بود که در آب های ساحلی استان هرمزگان در دو منطقه (سواحل بندرعباس و جزیره هرمز) و در اعماق کمتر از 10 متر، 20-10 متر و بیشتر از 20 متر انجام شد. تعداد تورکشی ها 40 مرتبه و مدت زمان هر تورکشی تقریبا 2 الی 5/2 ساعت بود. صید به دست آمده به میزان 7623 کیلوگرم در کل نمونه برداری شامل 1068 کیلوگرم میگوی تجارتی و 6555 کیلوگرم صید ضمنی شامل بی مهر گان (8/2386 کیلوگرم) و ماهیان (2/4168 کیلوگرم) بود. ترکیب صید شامل میگو 14%، بی مهر گان31% و ماهیان 55% بود. نتایج نشان داد، اثر تغییرات منطقه و اعماق مختلف و همچنین اثر متقابل منطقه و عمق بر صید به ازای واحد تلاش در کل صید، صید هدف (میگو)، میگوی مانتیس (Oratosquilla oratoria)، خرچنگ آبی (Portunus pelagicus)، خرچنگ ریز (Crustacea)، ماهی مرکب ببری (Sepia pharaonis)، مرجان (Anthozoa)، اسفنج دریایی(Demospongiae)، عروس دریایی (Rhizostomatidae)، ستاره دریایی (Asteroidea) و هشت پا (Octopoda) اختلاف معنی دار بوده است. در مجموع 40 مرتبه تورکشی در هر دو منطقه، میگوی مانتیس، عروس دریایی و ماهی مرکب بیشترین و اسفنج کمترین درصد وقوع صید را نشان دادند.