امکان سنجی مهندسی فقه سیاسی در سه پارادایم «فقه حکم و موضوع»، «فقه نظام سازی» و «فقه تکامل اجتماعی»

فقه سیاسی شیعه در ادوار مختلفی از حیات خود، تحولاتی را از سر گذرانده است؛ وقوع انقلاب اسلامی، یکی از این نقاط تحول است که دامنه و عمق تحولات این علم در این بزنگاه تاریخی بسیار شگرف به نظر می رسد. سوال اصلی این است که آیا تحولات دانشی فقه سیاسی، مهندسی پذیر است یا نه؟ در این مقاله با بررسی و نقد دو رویکرد "فقه حکم و موضوع" و "فقه نظام سازی" به عنوان دو رویکرد رایج، ویژگی ها و مولفه های رویکرد فقه تکامل اجتماعی را بررسی خواهیم کرد. مدعا این است که رویکرد فقه تکامل اجتماعی، با توجه به مطلوبیت های مورد نظر شارع و جهت گیری های نظام اسلامی و حکومت دینی، از قابلیت های بیش تری برای مهندسی فقه سیاسی برخوردار است