بررسی شاخص های رشد و ترکیب لاشه ماهی کپور معمولی(Cyprinus carpio) در مواجهه با نانوذرات آهن و پروبیوتیک لاکتوباسیلوس کازئی

استفاده از میکروارگانیزم های مفید نظیر پروبیوتیک ها در جیره غذایی آبزیان یکی از راه های افزایش ایمنی ماهیان است. افزودن پروبیوتیک ها به جیره غذایی باعث افزایش کارایی سیستم ایمنی و افزایش رشد و توسعه سطوح غذایی می شود. این تحقیق به منظور بررسی شاخص های رشد و ترکیب لاشه کپور معمولی(Cyprinus carpio) در مواجهه با نانو ذرات آهن و پروبیوتیک لاکتیو باسیلوس صورت گرفت. تعداد250بچه ماهی کپور معمولی به مدت 42 روز در سه دسته ماهیان بدون پروبیوتیک و ماهیان دارای پروبیوتیک سطح A(106 کلی فرم/میلی لیتر) و ماهیان دارای پروبیوتیک سطحB(107 کلی فرم/میلی لیتر) تقسیم شدند. سپس هرکدام از گروه ها 50 درصد غلظت کشنده نانو آهن به مدت ده روز اضافه شد. پروتئین خام از طریق تعیین نیتروژن کل به روش کجلدال، چربی خام از طریق حل کردن چربی در اتر و تعیین مقدار آن به روش سوکسله، خاکستر از طریق قرار دادن نمونه در کوره الکتریکی و رطوبت از طریق خشک کردن نمونه ها اندازه گیری شد. میزان رطوبت، خاکستر، درصد افزایش وزن بدن و میزان فاکتور وضعیت لاشه کپور ماهیان نشان داد که شاخص های مذکور در اثر دو سطح پروبیوتیک و آهن اثرات سویی را نمی گذارند، به طوری که آنالیز داده ها رابطه ی معنی داری را بین تیمارها نشان نداد(05/0<P). میزان پروتئین، افزایش وزن بدن و FCR لاشه ماهی نشان داد که پروبیوتیک و آهن منجر به کاهش میزان پروتئین و  FCRلاشه شده و در این میان تاثیر کاهشی آهن به مراتب بیشتر از پروبیوتیک بود، هرچند در مورد میزان افزایش وزن بدن نیز پروبیوتیک منجر به کاهش میزان افزایش وزن بدن لاشه بوده در حالی که افزودن آهن تاثیرات کاهشی پروبیوتیک را خنثی نموده و حتی منجر به افزایش این شاخص ها گردید. در مورد چربی نیز پروبیوتیک و آهن به تنهایی منجر به افزایش میزان چربی لاشه گردیده در حالی که افزودن آهن به تنهایی تاثیر بیشتری بر افزایش این میزان ولی ترکیب آهن و پروبیوتیک اثرات یک دیگر را خنثی نموده و چربی کاهش پیدا کرد. پروبیوتیک تا حدی توانست اثرات نامطلوب ناشی از آهن بر رشد ماهی کپور معمولی را خنثی کرده و تاثیر هم افزایی مثبت داشته باشد.