بررسی آزمایشگاهی اثر هیدروژن پراکساید 40% با و بدون نانوهیدروکسی آپاتیت و نانوبیواکتیوگلاس بر انسداد توبول های عاجی

حساسیت دندانی، یکی از رایج ترین عوارض درمان های بلیچینگ می باشد. عوامل حساسیت زدای مختلفی برای تسکین علائم به کار برده شده اند. اخیرا استفاده از نانوبیومتریال ها برای انسداد توبول های عاجی جهت درمان حساسیت ها مورد توجه قرار گرفته است. هدف از مطالعه کنونی بررسی اثر هیدروژن پراکساید 40% با و بدون نانوهیدروکسی آپاتیت و نانوبیواکتیوگلاس بر انسداد توبول های عاجی سطحی بود.  با حذف مینای سرویکالی 60 دندان پرمولر سالم، سطح صاف عاج ایجاد شد. نمونه ها با ابعاد یکسان تهیه و بطور تصادفی در سه گروه مساوی تقسیم گردید.گروه 1: ماده بلیچینگ هیدروژن پراکساید40%، گروه 2: ترکیب ماده بلیچینگ و نانوهیدروکسی آپاتیت2% وزنی، گروه3: ترکیب ماده بلیچینگ و نانوبیواکتیوگلاس7/5% وزنی. بلیچینگبه صورت سه دوره زمانی 15دقیقه ای در دو جلسه با فاصله یک هفته انجام شد. بررسی انسداد توبولهای عاجی با استفاده از تصاویر SEM و امتیازدهی بر اساس شاخص Hullsmannصورت گرفت. بررسی داده ها بوسیله آزمون کروسکال-والیس و آزمون مقایسه های چندگانه دان انجام شد. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. برخلاف گروه 1 ، در گروه 2 و 3 انسداد توبول های عاجی رخ داد. اما تفاوت معنی داری در بسته شدن  توبول های عاجی بین گروه های 2 و 3 وجود نداشت. اما گروه 1 با هر دو گروه 2 و 3 تفاوت معنی داری داشت. (001/0P<) افزودن نانوهیدروکسی آپاتیت و نانوبیواکتیوگلاس به هیدروژن پراکساید سبب انسداد توبول های عاجی پس از بلیچینگ شده و می تواند درمان موفقی جهت کاهش حساسیت های پس از بلیچینگ با هیدروژن پراکساید باشد.