تاثیر ورزش های ترکیبی هوازی و مقاومتی بر شاخص های بیوشیمیایی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

بیماری دیابت یکی از مهم ترین مشکلات سلامت در نواحی آسیایی است. فعالیت فیزیکی نقش مهمی در کنترل متغیرهای متاثر از دیابت ایفا می کند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثرات ورزش در متغیرهای بیوشیمیایی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 40 بیمار از میان 702 فرد داوطلب مبتلا به دیابت انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه ورزش های ترکیبی (هوازی و مقاومتی) و شاهد تقسیم شدند. برنامه مداخله گروه ترکیبی شامل 24 جلسه ورزش هوازی روی تردمیل با شیب صفر درجه، به صورت 3 روز در هفته و هر جلسه به مدت 30 دقیقه با شدت 70-50 درصد حداکثر ضربان قلب بود و افراد از جلیقه حاوی وزنه حین انجام برنامه ورزشی استفاده نمودند. گروه شاهد به مدت دو ماه در هیچ نوع فعالیت ورزشی شرکت نداشت. متغیرها قبل و بعد از 24 جلسه مداخله درمانی اندازه گیری گردید. در ابتدای مداخله، تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر قد، وزن، شاخص توده بدنی (Body mass index یا BMI) و سابقه ابتلا به دیابت وجود نداشت. پس از هشت هفته، میزان قند خون ناشتا (Fasting blood sugar یا FBS) و مقدار Glycosylated hemoglobin (HbA1c) در گروه ترکیبی کاهش معنی داری را نشان داد (به ترتیب 001/0 = P و 002/0 = P)، اما در متغیرهای Very low-density lipoprotein (VLDL)، Low-density lipoprotein (LDL)، تری گلیسرید، کلسترول و High-sensitivity C-reactive protein (HS-CRP) گروه ترکیبی تغییری مشاهده نشد (050/0 < P). میزان High-density lipoprotein (HDL) در گروه ترکیبی بدون تغییر و در گروه شاهد با افزایش گزارش گردید (001/0 = P). 24 جلسه ورزش باعث کاهش FBS و HbA1c شرکت کنندگان گروه ترکیبی هوازی و مقاومتی در بیماران مبتلا به دیابت گردید. کاهش شاخص HDL در گروه شاهد و عدم تغییر آن در گروه ترکیبی، زنگ خطری برای افراد بی تحرک می باشد. به منظور مشاهده اثرات بیشتر در متغیرهای دیگر، انجام مداخله با شدت های بالاتر و تعداد جلسات بیشتر ضروری به نظر می رسد.