تحلیلی بر سناریوهای ایجاد نوآوری باز در حوزه صنعت غذایی با رویکرد پویایی سیستم (SD) و تکنیک دیمتل فازی (مطالعه موردی صنعت کنجد استان یزد)

یکی از عوامل مهم نابودی سازمان ها، نبود خلاقیت و نوآوری در سازمان است. فرایند نوآوری در گذشته وابسته به منابع فکری درون سازمانی و تلاش برای توسعه و تجاری سازی آنها در درون سازمان بوده است. اما امروزه پارادایم نوآوری باز از ایده ها و فناوری های بیرونی استفاده کرده و به دیگر شرکت ها نیز اجازه می دهند از ایده های نوآورانه آنها بهره مند شوند. بنابراین در این پژوهش در راستای ایجاد نوآوری باز در صنعت کنجدی استان یزد عوامل موثر بر نوآوری باز شناسایی و با استفاده از تکنیک دیمتل فازی تاثیر این عوامل بر روی یکدیگر مشخص شد. سپس با استفاده از تکنیک پویایی سیستم سناریوهایی جهت افزایش نوآوری باز در این صنعت ارائه گردید. در نهایت مشخص گردید که افزایش واسطه های نوآوری و افزایش یکپارچه سازی و افزایش ارتباط بین صنعت و دانشگاه می تواند نوآوری باز را افزایش دهد. از عوامل دیگر می توان میزان استفاده از کسب و کاربسته را در سازمان نام برد که بر روی نوآوی باز تاثیر دارد و سازمان ها برای افزایش نوآوری باز باید سعی کنند که استفاده از کسب و کار بسته را کاهش و ارتباط خود را با مشتریان و رقبا و سایر سازمان ها افزایش دهند.