تاثیر پنتوکسی فیلین بر تغییرات بافت بیضه و شاخص های اسپرماتوژنز در موش های تیمارشده با دگزامتازون

دگزامتازون، یکی از داروهای متداول است که در آلرژی های شدید در انسان استفاده می شود و می تواند با تولید استرس اکسیداتیو سبب نقص در سیستم تولیدمثلی گردد. در این مطالعه تاثیر پنتوکسی فیلین به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی بر تغییرات بافت بیضه و شاخص های اسپرماتوژنز در موش تیمارشده با دگزامتازون بررسی شد. در این مطالعه تجربی، 24 سر موش نر بالغ نژاد NMRI) Naval Medical Research Institute) با میانگین وزنی 2±35 گرم به صورت تصادفی در چهار گروه (6n= به ازای هرگروه) شامل: گروه کنترل، دگزامتازون (7 میلی گرم برکیلوگرم در روز)، دگزامتازون+پنتوکسی فیلین و پنتوکسی فیلین (200میلی گرم برکیلوگرم در روز) تقسیم شدند. پس از 7 روز تیمار به صورت تزریق درون صفاقی، موش ها تشریح و بیضه های راست آن ها به منظور ارزیابی های استریولوژیک و تخمین شاخص های اسپرماتوژنز خارج گردید. سپس سطح تستوسترون سرم خون اندازه گیری شد. داده ها با کمک واریانس یک طرفه و تست توکی در سطح معنی داری، 05/0p< آنالیز شدند. میانگین حجم کل بیضه، حجم لوله های منی ساز، تعداد سلول های اسپرماتوسیت، اسپرماتید گرد و دراز (001/0p<)، سلول های لیدیگ 01/0(p<، همچنین شاخص های اسپرماتوژنز، سطح تستوسترون سرم خون (001/0p<) و وزن بدن (01/0p<) در گروه دگزامتازون نسبت به گروه کنترل، کاهش معنی داری یافت. همچنین افزایش معنی داری در حجم بافت بینابینی، در گروه دگزامتازون نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید (001/0p<). پارامترهای فوق در گروه دریافت کننده تیمار پنتوکسی فیلین با دگزامتازون به طور همزمان در مقایسه با گروه کنترل، تفاوت معنی داری نشان ندادند (05/0p>). نتایج این مطالعه نشان داد تیمار همزمان پنتوکسی فیلین و دگزامتازون می تواند مانع از اثرات مضر دگزامتازون بر بیضه و شاخص های اسپرماتوژنز گردد.