ارزیابی درونی گروه اطفال دانشکده جهرم و تاثیر آن بر کیفیت آموزش

 یکی از عوامل مهم که آموزش را از حالت ایستا به مسیری پویا و با کیفیت سوق می دهد ارزشیابی است.  ارزیابی کیفیت  برنامه های آموزشی، بازخوردی به چگونگی انجام فرایند آموزش در سطوح مختلف می باشد.  بعلاوه یکی از  مهم ترین راه برای ارتقا ئ کیفیت آموزش و تعیین نقاط قوت و ضعف  فرایند آموزش به شمار می رود  . این مطالعه به منظور انجام  ارزشیابی درونی با همکاری اعضاء گروه اطفال و مرکز  مطالعات وتوسعه انجام شد این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی می باشد که عواملی نظیر مدیریت و سازماندهی ، فضای آموزش بالینی ، فراگیران(دانشجوی کارآموز و کارورز) ، نیروی انسانی و پشتیبانی ، تجهیزات آموزشی ، پژوهشی ، اعضای هیئت علمی، فرآیند آموزش و یادگیری ، سنجش و میزان دستیابی دانشجویان به اهداف آموزش از طریق الگوی مبتنی بر هدف مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه، چک لیست، مشاهده و مصاحبه از دانشجویان ، اساتید بخش و پرسنل در دو مرحله سالهای 1383 و 1385 جمع آوری شدو با استفاده از آمار توصیفی تجزیه وتحلیل شد  نتایج ارزیابی درونی در  حوزه ملاک مدیر گروه و تجهیزات گروه نسبتا مطلوب برآورده شد . در حوزه فرآیند آموزش و یادگیری و میزان دستیابی دانشجوی بالینی به اهداف آموزشی امتیاز نسبتا" مطلوب تا مطلوب کسب کردند بطوریکه  در زمینه روش های آموزشی و میزان دستیابی به اهداف بخش اطفال 63درصد از دانشجویان تاثیر آموزش در بخش و 50 درصد آموزش در درمانگاه را در حد خوب توصیف نمودند . 66 درصد گزارش صبحگاهی را در حد مطلوب دانستند .فعالیت ها و راندهای آموزشی هیئت علمی و ضعیت مطلوب داشت وشاخص های عملکرد پژوهشی اعضای هیئت علمی گروه مانند تعداد مقالات ، طرح های تحقیقاتی ، تالیف و یا ترجمه کتاب امتیاز نسبتا" مطلوب در سال  1383  و امتیاز مطلوب در سال 1385 کسب کرد . نتایج نشان داد که گروه اطفال دربعضی از شاخص ها وضعیت مطلوب و دربعضی وضعیت نسبتا"مطلوب داشت نیاز به برنامه ریزی در جهت ارتقاء وضعیت موجود و تقویت نقاط قوت و برطرف نمودن نقاط ضعف ضروری به نظرمی رسد .