بررسی و مقایسه تغییرات عملکرد حرکتی درشت کودکان فلج مغزی براساس شدت درگیری آنها

مشخص کردن ارتباط بین کارکرد حرکتی درشت کودکان مبتلا به فلج مغزی با سطح عملکرد حرکتی درشتی که در آن قرار دارند و نیز بررسی و مقایسه تغییرات عملکرد حرکتی درشت کودکان فلج مغزی براساس شدت درگیری آن ها هدف این تحقیق بوده است. در این مطالعه مداخله ای طولی 30 کودک مبتلا به فلج مغزی 4 تا 12 ساله از کلینیک های توانبخشی تهران مطابق معیار های تحقیق انتخاب شدند و به صورت غیرتصادفی و براساس سامانه عملکرد حرکتی درشت به سه گروه خفیف، متوسط و شدید تقسیم شدند. ابزار جمع آوری داده سامانه طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت و مقیاس کارکرد حرکتی درشت بود. داده ها قبل و بعد از انجام مداخله توسط محقق جمع آوری شد. مداخله شامل 2 جلسه کاردرمانی معمول در هر هفته به مدت سه ماه بود. برای تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی اسپیرمن، کروسکال والیس، ویلکاکسون و من ویتنی استفاده شد. بین سطح عملکرد حرکتی درشت کودکان مبتلا به فلج مغزی و کارکرد حرکتی درشت آنها در پیش آزمون و پس آزمون رابطه آماری معنادار و منفی وجود داشت. در پیش آزمون میانگین نمره کارکرد حرکتی درشت در گروه خفیف به صورت معناداری بالاتر از متوسط و در گروه متوسط بالاتر از شدید بود (0/001=P)، اما پس از مداخله در میانگین کارکرد حرکتی درشت گروه متوسط و خفیف تفاوت معناداری مشاهده نشد، در حالی که بین گروه متوسط و شدید تفاوت همچنان معنادار بود (0/001=P). بیشترین میزان تغییرات در کارکرد حرکتی درشت متعلق به سطوح 3 و 4 بوده است (0/001=P). کودکانی که سطح عملکرد حرکتی درشت آن ها 3 و 4 بود، بیشترین تغییرات کارکرد حرکتی درشت را متعاقب بر خورداری از مداخلات کاردرمانی نشان دادند.