تاثیر برنامه مکیدن غیرتغذیه ای بر زمان دستیابی به تغذیه دهانی کامل در نوزادان نارس

هدف این مقاله بررسی تاثیر برنامه مکیدن غیرتغذیه ای بر زمان دستیابی به تغذیه دهانی کامل و وزن گیری نوزادان نارس 32-26 هفته جنینی بستری در واحد مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان کمالی کرج می باشد. مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی می باشد. جامعه مورد مطالعه، نوزادان نارس با سن جنینی 32-26 هفته، بستری در واحد مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان کمالی کرج می باشند. 22 نوزاد به صورت تصادفی در دو گروه "مداخله مکیدن غیر تغذیه ای" و "گروه کنترل" قرار گرفتند. به گروه درمانی مکیدن غیرتغذیه ای، در طی 5 دقیقه اول تغذیه لوله ای (3 بار در روز) و به مدت 10 روز تحریک دهانی ارائه گردید. نوزادان گروه کنترل به غیر از خدمات روتین پرستاری، هیچ گونه تحریکی را دریافت نمی کردند. آزمودنی ها از لحاظ سن جنینی در دفعات مختلف تغذیه دهانی و در زمان ترخیص از واحد مراقبت های ویژه نوزادان و میزان وزن گیری در هفته اول، دوم تولد و زمان ترخیص مورد بررسی و مقایسه بین دو گروه قرار گرفتند. در گروه مکیدن غیر تغذیه ای، میانگین سن جنینی در زمان ترخیص 0/69±33/97 هفته و در گروه کنترل، میانگین سن جنینی در زمان ترخیص 1/33±34/32 هفته بوده است که از لحاظ آماری معنادار نمی باشد (0/4=P). در گروه مکیدن غیر تغذیه ای، میانگین وزن زمان ترخیص 133/29±1654/54 گرم در گروه کنترل، میانگین وزن زمان ترخیص94/34±1472/72گرم بوده است. وزن زمان ترخیص گروه مکیدن غیر تغذیه ای به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل است (0/001=P). استفاده از مکیدن غیرتغذیه ای، به طور موثری وزن گیری را افزایش می دهد؛ هرچند که به لحاظ آماری اثر معناداری بر معیار های تغذیه دهانی نداشت اما به لحاظ بالینی دیده شد که تغذیه دهانی را در نوزادان نارس تسهیل می کند و مدت زمان بستری در بیمارستان را کاهش می دهد.