تعیین متغیرهای پیش بینی کننده شخصیت صلح مدار: با نگاهی به تفاوت های جنسیتی و وضعیت تاهل

مفهوم صلح مداری به عنوان یک صفت شخصیتی، متضمن این امر است که فرد، الگوی باثباتی از رفتار، حالات و نگرش های صلح مدار در طول زمان و حیطه های گوناگون (فردی، بین فردی، بین المللی) از خود نشان دهد. هدف این پژوهش تعیین متغیرهای پیش بینی کننده شخصیت صلح مدار با بررسی تفاوت های جنسیتی و وضعیت تاهل بود.

این پژوهش در چهار مرحله اجرا گردید. در مرحله نخست، متغیرهای اثرگذار در حوزه صلح که از مرور ادبیات مربوطه استخراج گردیده بود، توسط گروه 30 نفره از دانشجویان گروه بندی و در مرحله دوم، با کمک همبستگی و نرم افزار R.3.3.3 ارتباط بین 22 متغیر مذکور و نمره صلح کل مشخص گردید. در مرحله سوم، میزان پیش بینی کنندگی هر یک از این متغیرها برای نمره کل صلح (مجموع دو آزمون صلح درون و بیرون) با تحلیل رگرسیون چندمتغیره با کمک نرم افزار SPSS نسخه 23 مشخص و در مرحله آخر، با تحلیل مانوا تفاوت های جنسیتی و وضعیت تاهل 206 آزمودنی در پاسخ به مقیاس های صلح، بررسی شد.

یافته های مرحله نخست متغیرهای حوزه صلح را در سه گروه شناختی، هیجانی و ارتباطی با ضریب کاپاهای عالی تا خوب طبقه بندی نمود. نتایج مرحله دوم، ماتریس همبستگی بین متغیرها را نشان داد و دستاوردهای مرحله سوم در تحلیل رگرسیون متغیرهای گروه ارتباطی، حل تعارض، ارتباط با طبیعت، شفقت بر خود و شوخ طبعی در پیش بینی کنندگی صلح مداری معنادار بودند (89/0=R2). برای متغیرهای گروه هیجانی، امید، ذهن خوانی، پرخاشگری و هارمونی معنادار بودند (89/0=R2). برای متغیرهای گروه شناختی، بازداری و نیاز به شناخت معنادار بودند (93/0=R2). نتایج مانوای مرحله چهارم نشان داد  اثر اصلی وضعیت تاهل برای دو مقیاس صلح درونی و بین فردی، اثر اصلی جنسیت برای این دو مقیاس و تعامل جنسیت*وضعیت تاهل برای مقیاس صلح بین فردی معنادار بود.

مجموعه گسترده ای از متغیرهای روان شناختی بر ویژگی شخصیتی صلح مداری اثر دارند که شناسایی آن ها رهنمون های تازه ای برای طراحی دوره های آموزشی ارتقادهنده سلامت صلح محور دارند. توجه به تفاوت های جنسیتی و وضعیت تاهل در طراحی دقیق تر چنین مداخلاتی مهم است.