حذف نیکل از محیط های آبی توسط کربن فعال به دست آمده از پسماند نفتی به روش فعال سازی فیزیکی با بخار آب

در این پژوهش، با استفاده از پسماند مخازن ذخیره نفت خام، جاذب های کربنی در دماهای مختلف با استفاده از بخار آب تهیه شد. پس از بررسی خصوصیات بافتی و سطح ویژه، یک جاذب بهینه برای ادامه آزمایشات انتخاب شد. آزمایش های ناپیوسته جذب نیکل با غلظت اولیهmg/L 200-25، pH 8-2، زمان ماند 240-5 دقیقه و دوز جاذب در گستره g/L 5-1 انجام شد. نتایج نشان داد از میان سه جاذب سنتز شده، جاذب به دست آمده در دمای C 900، به ترتیب با داشتن مساحت سطح ویژه m2/g 422 و حجم کل منافذ m3/g 5/0 دارای بهترین خصوصیات سطحی و ساختاری می باشد. نتایج جذب نیکل نشان داد کارایی حذف با افزایش زمان تماس و دوز جاذب، افزایش می یابد. حداکثر کارایی جذب نیکل در pH برابر با 5 ، زمان تماس 60 دقیقه و میزان دوز جاذب g/L 2 به دست آمد. بعلاوه مشاهده گردید که داده های جذب از ایزوترم لانگمویر و فرندلیچ تبعیت می کند. نتایج برازش مدل های سینتیک بیانگر تبعیت فرایند جذب از مدل شبه مرتبه دوم است. بر مبنای نتایج حاصل از این مطالعه می توان اظهار نمود که کربن فعال تهیه شده از لجن نفتی می تواند به عنوان جاذبی کارآمد و مقرون به صرفه برای تصفیه پساب صنایع مورد توجه قرار گیرد.