بررسی ارتباط بین پلی مرفیسم ژن اینترفرون گاما با دیابت نوع 1 در بیماران مراجعه کننده به مرکز تحقیقات غدد درون ریز و متابولیسم در نیمسال اول 82

دیابت نوع 1(T1 DM) بیماری خود ایمن مزمن وپیشرونده است که دراثر تخریب سلولهای بتای جزایر لانگرهانس با واسطه پاسخ های ایمنی پدید می آید. اتیولوژی دیابت نوع یک مانند دیگر بیماری های خود ایمنی ناشناخته است و عوامل متعددی در بروزآن دخالت می کنند.هردونوع پاسخ ایمنی و هومورال و سلولی، در پاتوژنز بیماری نقش اساسی دارند. سیتوکاین ها به عنوان پپتیدهای ایمونومدولاتوری مسوول بسیج سلول های ایمنی و تولید خودپادتن ها توسط سلولهای اجرایی هستند. برای ارزیابی نقش پلی مرفیسم ژنهای سایتوکاین ها در ایجاد حساسیت و یا مقاومت در برابر بیماری دیابت نوع 1، ما IFN را انتخاب کردیم و همراهی پلی مرفیسم ژن آن را با T1DM بررسی کردیم.

در این بررسی 30 بیمار مبتلا بهT1DM و 40 فرد سالم به عنوان گروه شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. تکنیک PCR جهت تعیین پلی مرفیسم ژن IFN بکار گرفته شد. جدا سازی DNA بر اساس روش salting out انجام گرفت. ژن IFN در موقعیت 5`UTR+5644 بررسی شد نتایج حاصل از PCR به کمک ژل الکتروفورز ارزیابی گردید.

حاصل مطالعه ما نشان می دهد که بین گروه بیمار و گروه شاهد ما اختلاف معنی داری در بروز آللTT ژن IFN وجود دارد. p<0.05 و RR:0.39(0.22

در این مطالعه ما یک رابطه منفی بین ژن IFN در موقعیت UTR+5644` 5` و بیماری دیابت نوع 1 در گروه مورد بررسی یافته ایم و از این جهت می توان تصور کرد که که بروز آلل TT در ژن IFN می تواند از بروز دیابت جلوگیری کند