ارزیابی فاصله ی روایی در رمان «فرانکشتاین فی بغداد» احمد سعداوی

ژرار ژنت با بررسی ساختار روایت، آن را به عنوان یک گفتمان در علم روایت شناسی معرفی می کند. در این گفتمان، زمان، وجه و لحن نقش اساسی در تبیین رابطه بین روایت و داستان را بر عهده دارند. فاصله به عنوان تابعی از وجه، نسبت نشان دادن به گفتن را آشکار می نماید و نمایانگر فاصله بین دو سطح داستان و روایت است، چرا که داستان نقل رخدادها است درحالی که روایت به نحوه بیان رخدادها اهتمام می ورزد. رمان "فرانکشتاین فی بغداد" احمد سعداوی از طریق شکل روایت و گفتار در صدد کاهش مسافت بین روایت و داستان بر می آید پژوهش حاضر با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی به بررسی و تحلیل مواردی می پردازد که فاصله بین روایت و داستان را تحت تاثیر قرار می دهد. استفاده از توصیف و نمایش و بهره مندی متن از گفتار مستقیم و غیر مستقیم آزاد منجر به کاهش فاصله بین روایت و داستان می گردد و همین امر مانع از انفعال مخاطب در مقابل متن می شود. این رمان که یکی از رمان های مطرح جهان عرب است، از طریق گفتار درونی شخصیت ها که گفتار غیر مستقیم آزاد می باشد و نیز ازطریق حرکت عمودی در رمان، باعث ایجاد عمق در شخصیت ها و روند رمان می گردد و فاصله بین روایت و داستان را تحت تاثیر قرار می دهد.