کتواسیدوز دیابتی در یک راس بز نر: یک گزارش موردی

پیشینه:

کتواسیدوز دیابتی (DKA) در واقع یک اختلال در سوخت و ساز کربوهیدرات ها است که سبب تکرر ادرار، لاغری مفرط، خستگی شدید و کم آب شدن بدن می شود. هیچ گونه اطلاعات یا اطلاعات محدودی در رابطه با DKA در بز نر (باک) در دسترس است. مطالعه حاضر به منظور گزارش یک مورد نادر از DKA در یک بز نر انجام شد. توصیف بیمار: یک راس بز نر 5/1 ساله با بی اشتهایی و سرفه ارجاع داده شد. در معاینه بالینی تب، گیجی، وضعیت بدنی نامناسب و همچنین رنگ پریدگی غشای مخاطی ملتحمه مشاهده شد.

یافته ها/درمان و نتیجه درمان:

اسمیر خون محیطی عفونت مخلوط با گونه های تیلریا و آناپلاسما را نشان داد. تابلوی خونی نشان دهنده آنمی (کم خونی) و لوکوسیتوز (افزایش تعداد گلبول های سفید خون) بود. حیوان با استفاده از بوپارواکون با دوز mg/kg 5/2 و اکسی تتراسیکلین طولانی اثر با دوز mg/kg 20 درمان شد. ارزیابی پس از درمان 7 روز بعد از درمان اولیه انجام شد. مصرف غذای حیوان اندکی بهبود یافته بود‏، دمای بدن طبیعی شده بود ولی تاکی کاردی (تند تپشی) همراه با ضربان ضعیف مشاهده شد. علاوه بر این تکرر ادرار و لاغری مفرط شدید نیز دیده شد. آزمایش ادرار گلیکوزاوری (گلوکز ادراری ادرار)، کتو اوری (کتون ادراری) و ادرار اسیدی (pH = 6.0) را نشان داد. آزمایش بیوشیمیایی سرم، هایپرگلایسمی (افزایش قند خون)، هایپوانسولینمی (کاهش انسولین خون)، افزایش سطح فروکتوزآمین و تری گلیسریدها را نشان و رخداد DKA خود به خودی را تایید کرد. حیوان با انسولین ایزوفان دو فازی با دوز IU/kg 1، دو بار در روز، به طور منظم درمان شد. سطح گلوکز خون پس از درمان با انسولین به حالت طبیعی برگشت. میزان مصرف خوراک به مقادیر مناسب رسید و بهبود در میزان هموگلوبولین (Hb)، حجم متراکم گلبول های قرمز (PCV)، شمارش تام گلبول های قرمز (TEC) و وزن گیری مشاهده شد.

نتیجه گیری:

این مطالعه گزارش موردی، به لحاظ بهبود موفقیت آمیز حیوان پس از درمان با انسولین، با اهمیت به نظر می رسد، اما برای مدیریت دیابت شیرین وابسته به انسولین (IDDM) در این بز، نیاز به درمان با انسولین در تمام طول عمر می باشد.