تاثیر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن شاخص های آپوپتوزی در عضله اسکلتی موش های دیابتی

 آپوپتوز نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی دیابت نوع 2 دارد. هدف از این تحقیق، تاثیر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن شاخص های آپوپتوزی در عضله اسکلتی موش های دیابتی بود.

 در این مطالعه تجربی، 60 سر رت نر ویستار با میانگین وزنی 20±220 گرم به طور تصادفی در 5 گروه شامل کنترل پایه، کنترل هشت هفته، دیابت، تمرین و دیابت-تمرین قرار گرفتند. در این مطالعه موش ها با استفاده از استرپتوزوتوسین به صورت تک دوز 50 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن و به صورت درون صفاقی دیابتی شدند. تمرین تناوبی با شدت 80-85 درصدVO2max ، 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته اجرا گردید. میزان بیان ژن های کاسپاز-3 و Bcl2 به روش Real Time PCR اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح 05/0>P  استفاده شد.

 نتایج نشان داد بین میانگین بیان ژن Bcl2 و کاسپاز-3 عضله اسکلتی موش های دیابتی در گروه های مختلف تفاوت وجود دارد (000/0P=). بیان ژن Bcl2 عضله اسکلتی در گروه تمرین (000/0P=) و تمرین- دیابت (048/0P=) نسبت به گروه دیابت به طور معنی داری بیشتر بود (000/0P=). همچنین بیان ژن کاسپاز-3 عضله اسکلتی در گروه تمرین و تمرین- دیابت نسبت به گروه دیابت به طور معنی داری کمتر بود (000/0P=).

به نظر می رسد دیابت با افزایش آپوپتوز عضله اسکلتی همراه است و تمرین تناوبی شدید می تواند به تنظیم سطح آپوپتوز در عضله اسکلتی طی دیابت کمک کند.