بررسی رابطه بین بخشودگی بین فردی، امید به زندگی و جهت گیری مذهبی با سلامت عمومی در دانشجویان دانشگاه های شهر یاسوج

 امید به زندگی و بخشودگی بین فردی دو مورد از مولفه های روانشناسی مثبت نگر می باشند که بر عوامل ارتقاء سلامت تاکید می کنند،و در همین راستا،ارتباط مذهب و سلامت و تعامل آن باامید و بخشودگی بین فردی در فرهنگهای مختلف مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه ی بین بخشودگی بین فردی، امید به زندگی و جهت گیری مذهبی با سلامت عمومی در دانشجویان دانشگاه های شهر یاسوج انجام گرفته است.

 این مطالعه یک پژوهش توصیفی–تحلیلی است که بر روی 761 نفر دانشجوی دانشگاه های شهر یاسوج انجام شده است. نمونه ها به صورت تصادفی خوشه ایو در هر خوشه به صورت تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل 5 پرسشنامه خصوصیات دموگرافیک، پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت، سلامت عمومی، امیدواری اسنایدر و بخشودگی بین فردی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با روش آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

 نتایج نشان داد که بین بخشودگی بین فردی، امید به زندگی و جهت گیری مذهبی (درونی و بیرونی) با سلامت رابطه ی معنادار و مستقیم وجود دارد؛ به طوری که هرچه میزان بخشودگی و امید به زندگی در فرد بیشتر باشد سلامت فرد نیز بیشتر است و همچنین هرچه نمرات جهت گیری مذهبی به جهت درونی یا بیرونی بیشتر می شود سلامت فرد نیز بیشتر است.

 هرچه میزان بخشودگی بین فردی، امید به زندگی و جهت گیری مذهبی در فردی بیشتر باشد، فرد از سلامت عمومی بالاتری برخوردار است. همچنین بین جهت گیری مذهبی بیرونی و سلامت عمومی رابطه ی مثبت و معناداری یافت شد که می تواند به این دلیل باشد که ممکن است به مرور زمان فرد تحت تاثیر اعمال مذهبی که انجام می دهد قرار گیرد و رفتار های پرخطر را نیز جهت حفظ شرایطی که دارد از خود نشان ندهد.