ارزیابی کارکرد مدل های برنامه ریزی ژنتیک و خودهمبسته میانگین متحرک در پیش بینی آب دهی روزانه در آبخیز امامه

کم بودمنابع آب و توجه به توسعه ی پایدار،تامین آب را برای همه ی نیازهایم وجودناممکن کرده است. از آن جا که پیش بینی دقیق جریان رود هادر مدیریت مناب عآب اهمیت بسزایی دارد، آب دهی رود با کاربرد مدل های برنامه ‏ریزی ژنتیک و خودهمبسته ی میانگین متحرک در آبخیز امامه، استان تهران مدل سازی و پیش بینی شد. از داده‏ های درازمدت باران، دما، آب دهی، رطوبت نسبی و تبخیر استفاده شد. نتایج نشان داد که برنامه ‏ریزی ژنتیک خطای کم تری دارد و توانسته است به خوبی آب دهی مشاهده یی را تخمین بزند. مدل 54 با ورودی های دما، باران، و تاخیرهای باران تا دو روز، و رطوبت‏نسبی و تبخیر و تاخیر جریان تا دو روز،بهترین مدل با خطای 0/001، 0/031، و 0/009 در مرحله ی آموزش، و 0/001، 0/032، و 0/009 در مرحله ی آزمایش بود. علاوه بر این، خطای مدل های خطی خودهمبسته ی میانگین متحرک بسیار بیش تر است، و نه تنها در آب دهی های بیش تر، بل که در آب دهی های کم همکارکرد مناسبی ندارد، و نتوانسته است نتیجه ی رضایت بخشی به دست دهد. استفاده از مدل برنامه ریزی ژنتیک به دلیل دقت بسیار زیاد با عمل گرهای اصلی و داده های به معیارشده توصیه می شود.