کاربردهای دارویی و پزشکی بره موم زنبور عسل

بره موم زنبور عسل پس از محصول عسل و ژل رویال سومین فرآورده مهم زنبور عسل (Apis mellifera) می باشد. سابقه ی استفاده از بره موم به 3000 سال پیش از میلاد می رسد. از بره موم به شکل کامل، عصاره آبی، الکلی، آبی-الکلی و یا عصاره دیگر حلال ها استفاده می شود. بره موم خاصیت آنتی اکسیدانی قابل توجهی دارد و ترکیبات آنتی اکسیدان موجود در بره موم نقش بسزایی در خواص مختلف آن از جمله ایمنی زایی ایفا می نماید. در میان محصولات زنبور عسل، بره موم بیشترین خاصیت آنتی اکسیدانی و قارچ کشی را دارد. بره موم فعالیت ضدباکتریایی بر علیه هر دوطیف باکتری های گرم مثبت و منفی و نیز انواع هوازی و بی هوازی دارد. استفاده از حلال های مختلف برای استخراج ترکیبات فعال بره موم، سبب تغییر در اجزای زیست فعال بره موم می گردد، با این حال انواع بره موم دارای ویژگی های زیستی سودمند و مهم هستند: 1- آنتی بیوتیک بر علیه باکتری ها، ویروس ها و قارچ ها 2- ضد سرطان، 3- آنتی اکسیدان 4- فعالیت های ضد التهابی 5- آنتی دیابت 6- ضد تک یاخته و 7- فعالیت های دندانپزشکی. نگهداری بره موم سبب کاهش خاصیت بیولوژیکی آن می شود. بره موم اثر ضد باکتریایی بر عوامل بیماری های عفونت روده ای، التهاب مزمن رگ های خونی مخصوصا لثه، زخم معده ناشی از هلیکوباکتر، زخم های عفونی، ذات الریه، دیفتری و عفونت های چرکی موضعی دارد. همچنین بره موم خواص ضد قارچی در بیماری های کچلی مسری سگ و گربه، عفونت های قارچی سر و بدن و ضایعات قارچی ناخن، مو و پوست دارد. تاثیر بره موم بر علیه پروتوزوآ و عوامل بیماری هایی چون تریکومونیاز (عفونت مهبل)، توکسوپلاسمولیز (عفونت انگلی پستانداران و پرندگان و انسان)، ژیاردیازیس (بیماری عفونی معده، اسهال دردناک)، بیماری شاگاس، لیشمانیازیس(سالک)، که در انسان و حیوانات شایع شده اند، اثبات گردیده است. بره موم بر روی طیف مختلفی از ویروس ها  از جمله ویروس آنفلوآنزا تاثیر گذار بوده و  از رشد و تکثیر ویروس ها جلوگیری کرده و  سبب مرگ آنها می شود. همچنین بره موم، اثرات درمانی داروهای شیمیایی را تقویت نموده و عوارض جانبی آن ها را کاهش می دهد.