بهبود دسترسی زیستی پلی فنل های پوست انار با تشکیل کمپلکس الحاقی با بتاسیکلودکسترین (β-CD)

با توجه به مسائل زیست محیطی، ایمنی، سمیت و ویژگی های ارگانولپتیکی نامطلوب عصاره های استخراجی با حلال های آلی جهت استفاده در سیستم های غذایی، جایگزینی این روش ها با روش های استخراج آبی با راندمان بالای استخراج ترکیبات زیست فعال بیش از پیش مورد نیاز است. در مطالعه حاضر کارایی کاربرد همزمان محلول آبی بتاسیکلودکسترین (β-CD) و روش اولتراسوند جهت استخراج ترکیبات پلی فنلی از پوست انار در مقایسه با روش استخراج آبی مورد بررسی قرار گرفت. روش سطح پاسخ جهت بهینه سازی شرایط استخراج انجام گرفت. آزمون ها بر مبنای طرح Box-Behnken با سه متغیر مستقل شامل دما (70-30 درجه سانتی گراد)، زمان (40-10 دقیقه) و غلظت محلول β-CD (8/1-0 درصد) طراحی شدند. شرایط بهینه استخراج، دمای 76/55 درجه سانتی گراد، زمان 38/15 دقیقه و غلظت 8/1 درصد از β-CD تعیین شد که تحت این شرایط بیشترین میزان ترکیبات پلی فنلی غیرفلاونونیدی 77/75 (mgGAE/gDW) و بازده استخراج 81/42 درصد بود. همچنین نتیجه نتایج آزمون های DSC، FTIR و SEM نیز صحت تشکیل کمپلکس الحاقی (Inclusion complex) مابین ترکیبات پلی فنلی پوست انار و بتاسیکلودکسنرین را تایید نمود. نتایج تحقیق حاضر نشان داد استفاده از محلول β-CD به همراه فرایند اولتراسوند به عنوان یک روش ایمن و کارا می تواند جایگزین روش های دیگر استخراج جهت استخراج ترکیباتی با ارزش تغذیه ای بالا شود.