ارتباط بین افکار خودکشی با انگ و عزت نفس در بیماران روان پزشکی

خودکشی یکی از علل شایع مرگ ومیر است و سالهای زیادی است که مورد توجه بوده است. بیماران روانپزشکی هستند و به طور معمول در هر اقدام به خودکشی معمولا یک مشکل روان پزشکی وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی میزان اقدام به خودکشی در بیماران روانپزشکی و اینکه آیا این میزان اقدام به خودکشی با متغیرهای روان شناختی از قبیل عزت نفس، انگ بیماری روان پزشکی ارتباط دارد یا نه.

به صورت یک مطالعه-توصیفی تحلیلی، 152 نفر از بیماران روان پزشکی از طبقات مختلف تشخیصی، مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از مصاحبه، و سوابق پزشکی آنان، اطلاعات مربوط به خودکشی از بیماران اخذ گردید. از پرسشنامه های عزت نفس روزنبرگ، انگ، سنجش افکار خودکشی بک برای اخذ اطلاعات مربوطه استفاده شد. برای تحلیل نتایج از نسخه 20 نرم افزار SPSS و روش های آمار توصیفی و نیز آزمون های رگرسیون خطی ساده ضریب همبستگی و آزمون t استفاده شد.

152 (111 مذکر (73%)، 41 نفر مونث (27%)) با میانگین سنی 32 سال و انحراف استاندارد 10 مورد بررسی قرار گرفتند. میزان شیوع اقدام به خودکشی و افکار خودکشی در آنان 6/29% بود که این میزان چندین برابر جمعیت عمومی است. بین میزان خودکشی با عزت نفس (0/242-=r) و انگ (0/463=r) همبستگی معناداری مشاهده شد.

خودکشی اورژانس روان پزشکی است و پیش بینی پذیری آن اهمیت زیادی دارد. بنظرمی رسد مولفه هایی روان شناختی پدیده های تعیین کننده ای هستند. نتایج این مطالعه اهمیت انگها و عزت تفس را در میان افراد در معرض خطر نشان دادند. بنابراین در بیماران در معرض خطر باید توجه ویژه ای به این مسائل روان شناختی مبذول داشت.