اثر زمان ارائه بازخورد تصحیح گرانه و میل ارتباطی فراگیران در یادگیری شکل گذشته ساده

تعدادتعداد قابل توجهی از پژوهش های تجربی انجام شده در چارچوب آموزش زبان از طریق تمرکز بر فرم زبانی، تلاش نموده اند تا هریک از ابعاد سه گانه موضوع بازخورد تصحیح گرانه یعنی جنبه های زبانی، بافتی و فردی را بطور جداگانه مورد بررسی قرار دهند. این در حالیست که به نظر می رسد هرگونه فهم جامع از نقش بازخورد تصحیح گرانه در فراگیری فرم زبان دوم منوط به واکاوی نحوه کارکرد هریک از ابعاد مذکور در همکاری با یکدیگر است. هدف ار تحقیق حاضر بررسی تاثیرات متمایز بازخورد فوری و بازخورد تاخیری در فراگیری شکل زمان گذشته ساده در زبان انگلیسی از یک سو و اثر تعدیل کنندگی عامل میل ارتباطی در زبان دوم از سوی دیگر بوده است. به این منظور تعداد 60 نفر از فراگیران ایرانی سطح پیش متوسط زبان انگلیسی در دو گروه بازخورد فوری و بازخورد تاخیری مورد آزمایش قرار گرفتند. هر یک ازشرکت کنندگان بر اساس نتایج پرسشنامه میل ارتباطی در زبان دوم از حیث ارتباطی با برچسب پرمیل و یا کم میل مشخص گردیدند. دستاوردهای فراگیری شکل گذشته ساده به کمک آزمون تشخیص گرامری بودن جملات در سه نقطه زمانی پیش آزمون، پس آزمون و پس آزمون موخر اندازه گیری گردید. نتایج آنالیز کوواریانس دوطرفه تفاوتی بین بازخورد فوری و بازخورد تاخیری در یادگیری کوتاه مدت و یا بلند مدت نشان نداد. از سوی دیگر علیرغم اینکه اثر تعاملی بین زمان ارائه بازخورد تصحیح گرانه و میل ارتباطی زبان آموزان به نصاب آماری نرسید، نتایج حاکی از برتری نسبی زبان آموزان با میل ارتباطی بالا در قیاس با زبان آموزان با میل ارتباطی پایین بود. نتایج بدست آمده با توجه به تعداد و مدت زمان جلسات مربوط به ارائه تیمار بازخوردی و نیز ابزار بکاررفته جهت اندازه گیری محصول نهایی آموزش مورد تحلیل قرار گرفته است. در این مقاله بر انجام پژوهش های بیشتر در زمینه نحوه تعامل جنبه های آموزشی، ارتباطی و درونی فراگیران تاکید شده است.