بررسی نتایج ناخواسته اجتماعی ناشی از «مین» ضد نفر در استان کردستان

مطالعه کنش و نتایج ناخواسته کنش های انسانی یکی از مفاهیم بنیادی در پژوهش های علوم اجتماعی بوده است. اهمیت مطالعه نتایج ناخواسته کنش فقط ناشی از پیامد مثبت یا منفی نیت عاملان کنش نیست بلکه تولید نتایج و کنش های متوالی دیگری است که فراسوی پیش بینی کنشگران می رود. به کارگیری "مین"های ضدنفر در جنگ ناشی از کنش هدفمند میان نیروهای متخاصم است که نتایج ناخواسته فردی و اجتماعی گسترده و غیرقابل پیش بینی به دنبال دارد. مشکلات ناشی از پیامدهای پنهان، ناخواسته و غالبا منفی این پدیده دامن گیر نهادهای مختلف اجتماعی شده و هزینه های سرسام آوری را بر دوش جامعه می گذارد. ازاین رو، هدف این تحقیق بررسی نتایج ناخواسته اجتماعی ناشی از مین های زمینی ضدنفر در استان کردستان به عنوان یکی از استان های آلوده به مین کشور است. مبانی نظری این تحقیق ریشه در مطالعات مرتن و گیدنز دارد. روش این تحقیق از نوع ترکیبی  (کمی-کیفی) بوده و جامعه موردمطالعه مشتمل بر کلیه افراد غیرنظامی بوده است که در استان کردستان به نحوی از انحاء در معرض آسیب ناشی از مین قرارگرفته اند. بخشی از داده ها از طریق اسناد و مدارک بنیاد جانبازان، هلال احمر و سایر منابع و بخشی از طریق مصاحبه با آسیب دیدگان به دست آمده است. نتایج تحقیق نشان داد که استفاده از مین های ضدنفر و پیامدهای ناخواسته آن ضمن این که جان انسان های زیادی را گرفته وعده ای را معلول ساخته است، عامل مهاجرت و طلاق و ناامنی بوده و به محیط زیست، کشاورزی و توریسم... آسیب جدی وارد ساخته است. تمام آسیب های ناشی از این پدیده هنوز ناشناخته است و در ابعاد زمان، مکان و مشکلات در حال گسترش است. نتایج استفاده از مین امری مزمن بوده و راه حل جدی برای آن نیازمند خواست، همکاری گسترده و مداوم نهادهای مردمی، دولتی و بین المللی برای پیشگیری از تولید، ذخیره و به کارگیری آن هاست.