توان های توسعه کشاورزی شهرستان داراب و پیش بینی نتایج آن بر توسعه روستایی

اهمیت توسعه کشاورزی و روستایی در توسعه ملی ایران بر هیچ کس پوشیده نیست. کشاورزی به مثابه منبع اصلی تامین درآمد و ایجادکننده فرصت های شغلی، نقش مهمی در حیات انسانی و توسعه آن دارد و از دیرباز نقش اساسی در اقتصاد روستایی داشته و گذران زندگی بسیاری از روستاییان وابسته به این نوع فعالیت بوده است. هدف مطالعه حاضر بررسی توان های توسعه کشاورزی شهرستان داراب و پیش بینی نتایج آن بر توسعه روستایی است که به صورت مطالعه موردی در مناطق روستایی شهرستان داراب صورت گرفته است. جمع آوری داده ها مبتنی بر پرسش نامه محقق ساخته است. جامعه آماری نوشتار پیش رو سرپرستان خانوارهای روستایی شهرستان داراب است (6780 = N) که با استفاده از فرمول کوکران 323 نفر ازطریق نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند. ملاک انتخاب روستاها براساس تعداد بهره برداران کشاورزی است. پایایی پرسش نامه با استفاده از آلفای کرونباخ به میزان 0/85 محاسبه شده است؛ همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که مهم ترین عوامل توسعه روستایی عامل رفاهی - خدماتی، زیربنایی، اشتغال - درآمد و اجتماعی - آموزشی است. در میان عوامل توسعه روستایی، عامل رفاهی - خدماتی با 24/220% از واریانس بیشترین و عامل اجتماعی -آموزشی با 8/313% از واریانس، کمترین درصد را در میان عامل های توسعه روستایی دارند؛ همچنین نتایج نشان داد که مهم ترین عوامل توسعه کشاورزی، عامل اقتصادی - اجتماعی کشاورز، عامل زیرساختی کشاورزی، عامل دسترسی به نهاده های کشاورزی، عامل ترویج و عامل ترکیبی کشاورزی است؛ که از میان آن ها عامل اقتصادی - اجتماعی کشاورز با 21/935% از واریانس بیشترین و عامل ترکیبی با 466/5% کمترین درصد را در بین عامل های توسعه کشاورزی دارد.