بررسی آزمایشگاهی اثر گیاه آویشن باغی در مهار آنزیم آلفا-گلوکوزیداز به منظور درمان بیماری دیابت

دیابت اختلالی متابولیسمی در بدن است که در اثر فعالیت بالای آنزیم آلفا-گلوکوزیداز در هیدرولیز کربوهیدرات ها به گلوکز، ایجاد می شود. مهارکننده های آلفا-گلوکوزیداز با مداخله در هضم کربوهیدرات ها در کنترل بیماری دیابت نقش دارند.  vulgaris Thymus یا آویشن باغی گیاهی از خانواده ی نعناعیان با عدد کروموزومی 30=n2 است. اسانس این گیاه دارای فنل هایی مثل تیمول، کارواکرول، سیمن، لینالول و پینن است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر مهار کنندگی عصاره ی آویشن باغی بر فعالیت آنزیم آلفا-گلوکوزیداز در سطح آزمایشگاهی است.

 عصاره ی مورد استفاده از طریق محلول سازی پودر گیاه آویشن در حلال آب مقطر تهیه شد. اثر بازدارندگی عصاره های به دست آمده بر فعالیت آنزیم آلفا- گلوکوزیداز بررسی شد. در این مرحله، غلظتی از هر عصاره که برای مهار 50 درصد از فعالیت آنزیم مورد نیاز است (50 IC) به دست آمد و با مقدار مورد نیاز از آکاربوز، به عنوان کنترل مثبت مقایسه شد.

نتایج نشان داد که عصاره ی تام آبی آویشن باغی در هر 3 غلظت تهیه شده (10،20،40 و 5 میلی گرم بر میلی لیتر) قادر به مهار آنزیم است و غلظت 40 میلی گرم بر میلی لیتر بیشترین اثر مهاری را بر آنزیم داشت. 50 IC عصاره ی تام آبی آویشن باغی معادل عدد 29% بود.

 با توجه به اثر بخشی ترکیبات عصاره گیاه در مطالعه یin vitro ، برای بررسی های تکمیلی می توان اثر این ترکیبات گیاهی را در شرایط in vivo مورد آنالیز قرار داد.