تحلیل کانون روایت در روایت یوسف در قرآن بر اساس نظریه ژنت

با اینکه کنش روایتگری از دیرباز مورد توجه بوده است از اواخر قرن بیستم، مباحث دقیقی درباره آن مطرح شد. یکی از این مباحث، کانونی شدگی است که به جایگاه راوی در روایت و رابطه بین «دیدن» و «گفتن» در روایت کردن می پردازد. از برجسته ترین نظریه پردازان در این زمینه ژرار ژنت فرانسوی است.
از سویی، بخشهایی از قرآن، بیان روایتهای داستانی آن هم با اسلوبی هنری و منحصر به فرد است که ظرفیت گسترده روایی- ادبی برای پژوهشهای روایت شناسی دارد؛ لذا در این پژوهش، روایت یوسف در قرآن بر اساس نظریه کانونی شدگی ژنت تحلیل و بررسی شده است. نتیجه اینکه اگرچه این روایت با اهداف تعلیمی و هدایتی در قرآن آمده است، تمامی عوامل مدنظر ژنت مانند تنوع در شیوه های کانونی سازی، تنوع در بیان و بازنمایی کنشها و استفاده از کانونی سازهای مختلف در روایت و غیره را دارد.