موتیف و ارتباط آن با عناصر داستانی در داستان های کوتاه "کورش اسدی"

موتیف یا "بن مایه" ابزاری است که نویسنده می تواند به منظور ایجاد وحدت اندام وار در ساختار اثرش از آن بهره ببرد. کورش اسدی از نویسندگان معاصری است که به دلیل کسب جوایز ادبی داستان های کوتاه مشهور شد. این مقاله به بررسی موتیف های مکرر در سه مجموعه داستانی پوکه باز، باغ ملی و گنبد کبود می پردازد و به روش توصیفی تحلیلی سعی بر آن دارد تا مشخص کند که اسدی چگونه از موتیف های اقلیمی استفاده کرده و کارکرد موتیف و ارتباط آن با دیگر عناصر داستانی در داستان هایش به چه صورت است. پس از تحلیل این نتیجه به دست آمد که موتیف (بن مایه) به عنوان عنصری تکرار شونده در داستان های کورش اسدی به یکپارچگی هر داستان و تمامی داستان های کوتاه او کمک کرده است. موتیف های پرکاربردی چون کلاغ، خیابان، خاک، گورستان، آمبولانس، فصل پاییز، پوکه، پیرمرد، باران، رعد و... همگی متاثر از فضای جنگ زده جنوب ایران در دهه شصت است که با دیگر عناصر داستانی چون شخصیت ها، صحنه، فضا و رنگ و درون مایه ارتباط تنگاتنگی دارد.