پاسخ برخی از ژنوتیب های انتخابی انار (Punica granatum) به شوری آب آبیاری

به منظور ارزیابی اثر تنش شوری بر برخی از ویژگی های رشدی ژنوتیپ های انتخاب شده انار از مناطقی با آب و خاک شور، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با دو عامل ژنوتیپ در 4 سطح (’وحشی بابلسر‘، ’نرک لاسجرد سمنان‘، ’چاه افضل‘ و ’وشیک ترش سروان‘) و شوری آب آبیاری در پنج سطح (1، 3، 5، 7 و 9 دسی زیمنس برمتر)، انجام شد. نتایج نشان داد که نوع ژنوتیپ و سطح شوری بر تغییرات صفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک و غلظت عناصر غذایی موثر است. در تمامی ژنوتیپ های مطالعه شده با افزایش سطح شوری، شاخص های رشد شامل ارتفاع شاخه، قطر شاخه، تعداد برگ کل، درصد برگ های سبز، وزن تر و خشک اندام هوایی، محتوی رطوبت نسبی، شاخص کلروفیل، کلروفیل a، b و کل، کاهش و درصد برگ های نکروزه، درصد برگ های ریزش یافته، نسبت وزن تر ریشه به وزن تر اندام هوایی، درصد نشت یونی، درصد سدیم، درصد کلر، نسبت سدیم به پتاسیم برگ ها، افزایش یافتند ولی میزان کاهش و افزایش در صفات اندازه گیری شده در بین ژنوتیپ های مطالعه شده با یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند. در این تحقیق در مجموع، ژنوتیپ های ’چاه افضل‘ و ’وشیک ترش سراوان‘ به ترتیب به عنوان متحمل ترین و حساس ترین ژنوتیپ ها به شوری انتخاب شدند. ژنوتیپ چاه افضل توانست از طریق حفظ خصوصیات رشدی خود و افزایش جذب پتاسیم در مقابل سدیم، به خوبی شوری تا 7 دسی زیمنس برمتر را تحمل نماید.