تحلیل فقهی حقوقی حق مصرف کننده فرآورده های خونی برسلامت

یکی از اساسی ترین حقوق مصرف کنندگان محصولات خونی را باید حق بر سلامت دانست که بر مبنای آن، حق مورد نظر، باید از سوی سازمان انتقال خون به رسمیت شناخته شده و تمامی اقدامات لازم برای وصول خون سالم و ایمن به مصرف کننده های فرآورده های خونی صورت گیرد. هدف اساسی، ایجاد انتظام در روابط بین مصرف کننده های محصولات خونی و تشریح جنبه های مختلف حق ایشان بر سلامت به عنوان اساسی ترین حق آن ها است.

روش تحقیق در پژوهش حاضر، توصیفی- تحلیلی بوده و مبتنی بر تحلیل کتابخانه ای مقررات قانونی و بیان فقهاست. لذا اثر حاضر به علت کیفی بودن، نمونه گیری مشخصی نداشته است.

حق مزبور مبتنی بر قواعد فقهی نظیر قاعده لاضرر، تسبیب و اتلاف مورد حمایت قرارگرفته و ضمانت های اجرایی دقیقی در فقه برای آن متصور هست که می توان مبنای عام مزبور را در مورد انتقال خون و فرآورده های خونی نیز مجرا دانست و در حقوق ایران نیز مبنای مورد نظر یافت می شود. به طور خاص در اساسنامه تشکیل سازمان و نیز در آیین نامه اجرایی فعالیت بانک های خون و مراکز مصرف خون به این حق اشاره شده است.

نتایج تحقیق نشان داد درخصوص مصرف کننده محصولات خونی، حق بر سلامت تحت عنوان تشکیل نهاد نظارت و مراقبت بر خون مورد تایید قرارگرفته است که بر اساس آن بخش هموویژلانس و بخش تضمین کیفیت خون، این تعهد را ایفا می نمایند. هم چنین قانون گذار برای مسئول بانک خون نیز تعهداتی بر لزوم سالم سازی خون در نظر گرفته که موید احترام به حق مصرف کننده فرآورده های خونی به حق بر سلامت است.