اثر بخشی آموزش شناختی- رفتاری مبتنی بر خستگی بر ابعاد خستگی پرستاران بخش مراقبت ویژه

در سال های اخیر، خستگی در جمعیت پرستاران، موضوع جالب توجه بوده و یک شکایت عمومی در میان آنها محسوب گردیده است. بنابراین به دلیل مشکلات و هزینه های وارد شده در بهره وری و عملکرد شغلی پرستاران استفاده از یک آموزش موثر و موفق برای کاهش خستگی ضروری است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش شناختی رفتاری مبتنی بر خستگی بر ابعاد خستگی در پرستاران بخش مراقبت ویژه بود.

این پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه پرستاران زن بخش مراقبت ویژه بیمارستان های آموزشی شهر اراک در سال 1396 تشکیل می دادند. در این پژوهش از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. براساس لیست پرستاران 40 نفر از میان پرستارانی که مایل به شرکت در پژوهش بودند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه مداخله 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش شناختی رفتاری مبتنی بر خستگی دریافت کردند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. برای جمع آوری داده های پژوهش از مقیاس تاثیر خستگی فیسک (1994) استفاده شد. داده های بدست آمده از اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس و توسط نرم افزار Spss-21 تحلیل شد.

نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که پس از مداخله آموزش شناختی - رفتاری مبتنی بر خستگی، تفاوت آماری معناداری در میانگین نمره خستگی در ابعاد جسمانی، شناختی و اجتماعی بین پرستاران گروه آزمایش با کنترل به دست آمد (0/05>P).

براساس نتایج این پژوهش می توان از آموزش شناختی رفتاری مبتنی بر خستگی برای کاهش علائم خستگی (جسمانی، شناختی و اجتماعی) پرستاران استفاده نمود.