نقش اجتناب تجربه ای و سرمایه های روانشناختی در پیش بینی احساس تنهایی با میانجی گری معنای زندگی در سالمندان

تحقیقات نشان داده اند که افزایش سن، کاهش ادراک کارآمدی اجتماعی در اثر بازنشستگی و دور شدن فرزندان باعث می شود تا سالمندان احساس تنهایی کنند، اما آیا معنای زندگی می تواند نقش میانجی داشته باشد؟ 

این پژوهش با هدف بررسی نقش اجتناب تجربه ای و سرمایه های روانشناختی در پیش بینی احساس تنهایی با میانجی گری معنای زندگی در سالمندان در شهراصفهان انجام شد.

  روش پژوهش توصیفی - همبستگی از نوع مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل سالمندان شهر اصفهان در سال 1397 بود. نمونه این پژوهش شامل تعداد 253 سالمند بود که به شیوه نمونه گیری  در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه احساس تنهایی (راسل، 1996)؛ پرسشنامه سرمایه های روانشناختی (لوتانز و اولیو، 2007)؛ پرسشنامه معنا در زندگی (استگر و همکاران، 2006)، و پرسشنامه پذیرش و عمل (بوند و همکاران، 2011) بود. پس از جمع آوری پرسشنامه ها، از روش های همبستگی پیرسون  و مدلسازی معادلات ساختاری برای  تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.

نتایج نشان داد که روابط معناداری بین متغیرها وجود داشت (0/001>p). علاوه بر این، نقش میانجی گری معنای زندگی در رابطه بین اجتناب تجربه ای و سرمایه های روانشناختی با احساس تنهایی در سالمندان تایید شد.

داشتن و پرورش معنای زندگی در بین سالمندان می تواند به غلبه بر احساس تنهایی و تجربه دوری منجر گردد.