مطالعه کارایی داروهای آلبندازول و لوامیزول علیه نماتودهای گوارشی در گله های گوسفند شهرستان مشهد

کرم‎ها با ایجاد بیماری‎های درمانگاهی و بعضا تلفات و همچنین عوارض تحت درمانگاهی نظیر کاهش وزن و کم‎خونی موجب افت شدید در تولیدات دامی می‎شوند. بنابراین از دیرباز مبارزه با آن ها سرلوحه امور سازمان دامپزشکی کشور است و از داروهایی نظیر آلبندازول و لوامیزول به وفور استفاده شده است. در مطالعه حاضر، با هدف تعیین اثربخشی دو داروی آلبندازول و لوامیزول ، سه گروه ده تایی از گوسفندان موجود در پنج گله در حوالی شهرستان مشهد انتخاب و پس از اطمینان از سلامت ظاهری آنها در دو نوبت یکی درست قبل از تجویز دارو و دیگری پس از گذشت 14 روز از خوراندن دارو، نمونه مدفوع تهیه شد. به گروه اول و دوم به ترتیب داروهای آلبندازول(5/7 میلی‎گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)و لوامیزول(5/7 میلی‎گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)خورانده شد و به گروه سوم به عنوان گروه کنترل(شاهد) هیچ دارویی خورانده نشد. شمارش تعداد تخم کرم در واحد گرم مدفوع با استفاده از روش کلیتون‎لین انجام و میزان اثربخشی داروهای ضدانگلی مذکور با استفاده از فرمول میزان کاهش تخم انگل محاسبه گردید. نتایج نشان داد که میانگین میزان اثربخشی داروهای آلبندازول و لوامیزول به ترتیب 46 و44 درصد است که قابل تعمق است. بنابراین ارایه دستورالعمل مناسب در استفاده از داروهای ضدکرمی با در نظر گرفتن هدف و زمان تجویز دارو، نوع انگل، میزان آلودگی به انواع کرم‎ها و دوز مناسب با توجه به گونه دام برای ممانعت از بروز مقاومت یا به تاخیر انداختن آن ضروری است.