مقایسه تاثیر روش های قنداق و ایجاد لانه در رفتارهای خودتنظیمی نوزادان مادران معتاد

استفاده از موادمخدر در دوران بارداری با آسیب هایی مانند زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد و بروز عوارض شدیدی نظیر سندرم محرومیت در نوزاد همراه است که منجر به افزایش استرس، کاهش قدرت خودتنظیمی و بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه نوزادان میشود. با تشدید استرس ناشی از محیط بخش در این نوزادان، نیاز به استفاده از رویکرد مراقبت تکاملی وجود دارد. قنداق و لانه از مداخلات رفتاری موثر برای این نوزادان می باشند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر روش های قنداق و ایجاد لانه در رفتارهای خودتنظیمی نوزادان مادران معتاد انجام شده است.

این کارآزمایی بالینی با طرح متقاطع بر روی 30 نوزاد با مادر معتاد و بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان شهر مشهد، با سن حاملگی 32 تا 38 هفته واجد شرایط، به روش نمونه گیری تصادفی ساده انجام شد. نوزادان به ترتیب زمان ورود به بخش به صورت یک در میان در دو گروه سه روز اول قنداق) A (و سه روز اول لانه) B (و سه روز دوم در گروه مقابل قرار گرفتند. مدت مداخله شش روز بود. از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، فرم چک لیست مشاهده رفتارهای نوزاد جهت ارزیابی استرس و خودتنظیمی استفاده گردید. داده ها با نرم افزار SPSS تحلیل شد.

براساس نتایج حاصل از آزمون تی مستقل میزان درصد رفتارهای خودتنظیمی، در گروه سه روز اول قنداق و گروه سه روز اول لانه تفاوت معنی دار نداشت) 060 / 0 = P(. درصد خودتنظیمی بر اساس حرکات دهان و تنفس و الگوی حرکت و صورت در گروه قنداق معنی دار بوده و درصد خودتنظیمی بر اساس رنگ و وضعیت و حالت در گروه لانه معنی دار بوده است.

نتایج نشان داد تاثیر قنداق و لانه بر رفتارهای خودتنظیمی نوزاد با مادر معتاد تفاوت معنی دار با یکدیگر نداشته است. هر دو روش در رفتارهای خودتنظیمی نوزاد موثر بوده است. بنابراین این دو روش تفاوت عمدهای با یکدیگر ندارند. پس از مطالعه رفتار و بر حسب شرایط نوزاد، بخش و تمایل مادر میتوان یکی ازآنها را انتخاب نمود.