ارتباط نسبت انگشت دوم به چهارم با برخی شاخص های آنتروپومتریک و مرتبط با سلامتی و عملکرد جسمانی در دانشجویان پسر و دختر فعال و غیرفعال

، هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط نسبت انگشت دوم به چهارم با برخی شاخص های مرتبط با سلامتی و عملکرد جسمانی در دانشجویان پسر و دختر فعال و غیرفعال بود. تعداد 98 زن و 120 مرد دانشجوی فعال و غیرفعال (سن: 22-18 سال؛ شاخص توده بدنی: 27-22 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت تصادفی انتخاب شدند. ویژگی های آنتروپومتری شامل طول انگشت دوم و چهارم، دور کمر، دور شکم و درصد چربی و شاخص های عملکردی شامل استقامت عضلات بالاتنه (آزمون بارفیکس)، آمادگی قلبی-عروقی (دو 1600 متر)، استقامت عضلات شکم (دراز و نشست)، توان انفجاری پایین تنه (آزمون پرش سارجنت) و استقامت عضلات پایین تنه (پرش زیگزاگ) اندازه گیری شد. صرفنظر از وضعیت تمرینی و جنسیت، همبستگی منفی و معنی داری بین عملکرد دو 1600 متر مردان و عملکرد دو 800 متر زنان با نسبت انگشت دو به چهار مشاهده شد. علاوه بر این، نتایج نشان داد که همبستگی منفی و معنی داری بین عملکرد آزمون های استقامت بالاتنه و پایین تنه با نسبت انگشت دو به چهار وجود دارد. با این حال، همبستگی منفی و ضعیفی بین نسبت انگشت دو به چهار با دور شکم و دور لگن وجود دارد. بر اساس نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد نسبت انگشت دوم به چهارم می تواند نشانگر مناسبی برای شناسایی عملکرد ورزشی بر اساس ویژگی های آنتروپومتریک است .