بررسی شیوع پلی مورفیسم ژنی GSTM1,GSTT1 و GSTP1 و ارتباط آن با معیارهای کلینیکی در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (MS) در شهر تهران

سابقه و

مالتیپل اسکلروزیس (Multiple Sclerosis)، التهاب مزمن دستگاه اعصاب مرکزی، با ضایعات دمیلینه (Demyelinated) در مغز- نخاع می باشد. پلی مورفیسم های ژنی مربوط به آنزیم های گلوتاتیون-اس-ترانسفراز دخیل در دفاع آنتی اکسیدانی در بیماران مبتلا در ایران مورد بررسی قرار نگرفته، لذا در این مطالعه از آنجائیکه تاکنون شیوع پلی مورفیسم ژنیGlutathione S-transferase M1, P1 & T1 و ارتباط آن با معیارهای کلینیکی بیماران مبتلا به MS بررسی گردید.

در این مطالعه موردی-شاهدی از 69 نفر بیمار مراجعه کننده به بیمارستان سینا در شهر تهرانکه در 3 ماه اخیر حمله عصبی نداشتندو 74 نفر پرسنل سالم مصاحبه صورت گرفت. پس ازمعاینه توسط نورولوژیست و خونگیری، به کمک کیت Roche استخراج DNAانجام گرفت. سپس تغییرات ژنوتیپی نمونه ها به

RFLP-PCR بررسی و شیوع آن با سن بروز، ماه تولد، بدخیمی(EDSS) و جنس به کمک نرم افزار Graphpad Prismتحلیل شد.

بیشترین بدخیمی در آقایان(1/9±3/5) و بیشترین میزان بروز بیماری در متولدین خرداد ماه (30%)مشاهده شد. هر چند نتایج ژنوتایپینگ میان گروه های مورد مطالعه و جنسیت آنها اختلاف معنی داری را نشان نداد(4-2OR:، 0/05p>) ولی دیده شد افراد دارای نقص در GSTM1 سن شروع بیماری پائین تری(8/6±32/2 سال) در مقایسه با سایر بیماران(8/9±29/5 سال) داشتند(26/4-20/3CI-95%:، 0/009p=). همچنین افراد دارای آلل نادر GSTM1 که مصرف کننده سیگار بودند EDSS بالاتری را دارا بودند (3/7-2/1CI-95%:، 0/03p=).

براساس نتایج این مطالعه تاثیر GSTM1 در بدخیمی بیانگر نقش آن در سم زدایی محصولات حاصل از سیگار می باشد و می توان از آن به عنوان یک عامل جهت بررسی زودهنگام بروز بیماری در افراد مستعد بهره گرفت.