آسیب شناسی بیمه بیکاری در استان گلستان

این تحقیق با هدف کلی آسیب شناسی علل افزایش تعداد کلمقرری بگیران در استان گلستان به قصد یافتن راهکارهای واقع گرا به انجام رسید. این تحقیق از منظر گردآوری داده ها از نوع میدانی، از منظر کنترل متغیرها از نوع غیرآزمایشی و از لحاظ هدف، کاربردی به شمار می رود. ابزار گردآوری داده های کمی و کیفی به ترتیب مصاحبه و پرسشنامه بوده است. این تحقیق در دو مرحله کلی در طی سال های 1396-1397به انجام رسید. در مرحله نخست از تکنیک دلفی از نوع پانل دلفی برای شناسایی عوامل تاثیرگذار بر افزایش مقرری بگیران بیمه ی بیکاری در استان گلستان و در مرحله دوم نیز از تکنیک های فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و تاپسیس برای اررزیابی کمی و اولویت بندی عوامل شناسایی شده و راهکارهای مرتبط در مرحله اول بهره گرفته شد. نتایج فرآیند تحلیل سلسله مراتبی نشان داد که به ترتیب چهار عامل «محیط کسب و کار»، «نهادهای مسوول »، «کارفرمایان» و «متقاضیان» بیشترین اهمیت را در افزایش تمایل مقرری بگیران بیمه ی بیکاری دارند. با در نظرگرفتن این چهار معیار، مواردی مانند "نوسانات بازار توام با رکود در بخش تولید و صنعت (نظیر ساختمان) و از دست رفتن فرصت های شغلی"، "عدم تعادل بازار کار (تورم نیروی کار در نتیجه پیشی گرفتن عرضه بر تقاضا برای نیروی کار)"، "عدم پرداخت حداقل دستمزد رسمی (شکاف میزان دستمزد واقعی و مقرری بیمه ی بیکاری)" و "بنیه ی اقتصادی محدود بنگاه های فعال در استان (ظرفیت اشتغال زایی پایین آنها)" به عنوان مهم ترین علل افزایش مقرری بگیران بیمه ی بیکاری شناسایی شد. برای ارزیابی دقیق راهکارهای شناسایی شده برای مسئله بیمه ی بیکاری، چهار معیار «امکان پذیری اقتصادی» و سپس، «امکان پذیری محیطی»، «امکان پذیری اجرایی- اداری» و "مناسبت نهادی (هماهنگی با قوانین و مقررات کلی)" به ترتیب اهمیت مد نظر قرار گرفت. با در نظرگرفتن این چهار معیار، راهکارهای "بازنگری شرایط و سازوکار دریافت مقرری بیمه ی بیکاری برای پیشگیری از تبانی کارگر و کارفرما"، "جذب سرمایه گذاری های خارج استان برای توسعه ی اشتغال صنعتی استان"، "آموزش کارگران در خصوص انضباط کار و وجدان کاری با همکاری بنگاه های اقتصادی" و "تقویت حوزه روابط کار" به عنوان مهم ترین راهکارهای مدیریت بهینه ی بیمه ی بیکاری پیشنهاد شد.