کارویژه های دولت از دیدگاه خواجه نصیرالدین طوسی (با تاکید بر امنیت نظامی)

هدف مقاله حاضر، معرفی کارویژه های سیاسی و امنیتی دولت از دیدگاه خواجه نصیرالدین طوسی است. مدعای مقاله این است که چارچوب های امنیت نظامی در آثار فلسفه اسلامی قابلیت استمرار در منظومه امنیتی کشور و بهره گیری از آن ها در مطالعات امنیت پژوهی را دارند. اگر چه این نتیجه و پیامد این مقاله بر اساس دو کارویژه امنیت نظامی است: انسجام درونی جامعه و حفظ وحدت (تالف اولیا) از طریق پیوند محبت میان مردم و همچنین تنظیم رابطه با دشمنان است که بر اساس راهبرد پرهیز از جنگ و ایجاد اشراف اطلاعاتی ایجاد می شود. مولفه دیگر نزاع با دشمن (تنازع اعداء) است که این راهبرد مبتنی بر زمینه سازی دشمن ایجاد می شود. بر این اساس، رهنامه نظامی دولت (امامیه) دفاعی است و تمام تدابیر در جهت توسعه دیپلماسی دفاعی مبتنی بر فضای دوستی گفتگو و کاهش عوارض تهدید دشمن است و اگر چه سیاستگذاران از سیاست گذاری و تصمیم سازی به موقع در جهت آفند و ایجاد شرایط جنگی با دشمنان غافل نیستند اما تنازع با اعداء و راهبرد جنگ موخر از راهبرد دفاعی است و رویکرد دفاعی مقدم می باشد. این پژوهش با بهره گیری از روش تحلیل محتوا با تکنیک اسنادی انجام شده است.