آنالیز کمی و کیفی پسماندهای دارویی یک بیمارستان فوق تخصصی در شهر تهران در سال 1396

بیمارستان ها یکی از مراکز مهم تولید پسماند دارویی هستند. مدیریت ناکارآمد و دفع نامناسب پسماندهای دارویی در اماکن مختلف بهداشتی- درمانی موجب بروز معضلات زیست محیطی شده و سلامت انسان ها را تهدید می کند. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف تعیین کمیت و کیفیت پسماندهای دارویی در یک بیمارستان فوق تخصصی در شهر تهران در سال 1396 انجام شد.

مطالعه توصیفی- مقطعی حاضر در یک بیمارستان فوق تخصصی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1396 انجام شد. 19 بخش فعال در این بیمارستان برای نمونه برداری انتخاب شدند. در این پژوهش از شیوه تفکیک اجزای پسماند و توزین استفاده گردید. در نهایت مقدار کل، متوسط سرانه، چگالی و درصد وزنی اجزای پسماند دارویی تعیین شد.

بر مبنای یافته ها، میانگین پسماندهای دارویی در بیمارستان مورد بررسی معادل 5/81±60/14 کیلوگرم در روز بود. همچنین سرانه تولید پسماند دارویی، 85 گرم به ازای تخت در روز و چگالی آن معادل 70/26±356/09 کیلوگرم در متر مربع به دست آمد. نتایج آنالیز فیزیکی نیز نشان دادند که حدود 44/34 درصد از ضایعات ویال و آمپول، 4/12 درصد از ضایعات سرنگ، 22/31 درصد از ضایعات باتل و ست سرم و 29/24درصد از ضایعات متفرقه، اجزای پسماندهای دارویی را تشکیل می دهند. شایان ذکر است که حدود 67/25 درصد از ضایعات ویال مربوط به آنتی بیوتیک ها بودند. بر مبنای نتایج آنتی بیوتیک های مروکسان، سفازولین و سیپروفلوکساسین به ترتیب با میزان 19/95، 17/43 و 14/56 درصد بیشترین ضایعات را در میان آنتی بیوتیک ها داشتند.

 مطابق با نتایج این مطالعه می توان گفت که وجود پسماندهای عادی و عفونی در میان اجزای پسماند دارویی نشان دهنده وجود مشکلاتی در رابطه با تفکیک صحیح پسماند می باشد. تفکیک صحیح پسماندها منجر به حجم کمتر پسماند دارویی شده و هزینه مدیریت آن کاهش می یابد. در این راستا لازم است مسئولان بیمارستان توجه بیشتری به مدیریت این پسماندها داشته باشند.