اثر ترکیب های مختلف هورمونی بر ماده زایی توده های تره ایرانی در محیط درون شیشه ای

سبزی تره ایرانی در زنجیره غذایی مردم ایران از جایگاه ویژه ای برخوردار است و توده های زیادی از آن با ویژگی های متفاوت در مناطق مختلف ایران کاشته و سازگاری یافته اند. لذا به منظور به نژادی در این سبزی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و در هفت توده منتخب انجام پذیرفت. از ترکیب های مختلف تنظیم کننده رشد 2,4-D به غلظت های صفر، 2، 4 میلی گرم بر لیتر و BA با غلظت صفر، 2، 4 میلی گرم بر لیتر در محیط کشت ها استفاده گردید. تیمارها بر چتر گل های باز نشده انجام شد و درصد رویان زایی، درصد باززایی، درصد بقا، درصد شیشه ای شدن، درصد کالوس زایی ریزنمونه ها و تعداد گیاهان هاپلوئید مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد توده شادگان در محیط کشت حاوی4 میلی گرم در لیتر BA و 2 میلی گرم در لیتر 2,4-D دارای بیشترین درصد رویان زایی(12/81%) و درصد باززایی(12/6%) بود. در توده اراک بیشترین درصد کالوس زایی (0/51%) و در توده شادگان کمترین (0/16%) میزان مشاهده شد. از مجموع 42525 گل کشت شده، 1001 رویان(2/35 %) و 972 باززائی(97/1 %) و 946 گیاه (94/5%) بقا یافتند. در مجموع هفت گیاه هاپلوئید به دست آمد که بیشترین تعداد هاپلوئیدی مربوط به توده گیلان به تعداد 4 گیاه از مجموع 6075 گل کشت شده و در محیط کشت دارای4 میلی گرم در لیتر BA و 2 میلی گرم در لیتر2,4-D بود.