اثرات سطوح مختلف اسیدآمینه گلیسین بر شاخص های رشد، غذاگیری، درصد بازماندگی و مقاومت در برابر تنش شوری در ماهی کپورمعمولی (Cyprinus carpio)
هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثرات اسیدآمینه گلیسین بر شاخص های رشد، غذا گیری و درصد بازماندگی در مواجهه با تنش شوری در بچه ماهیان ماهی کپورمعمولی (Cyprinus carpio) بود. به این منظور بچه ماهیان با میانگین وزن 0/18±15/64 گرم به چهار گروه تقسیم شدند و با جیره های حاوی صفر (گروه شاهد)، 0/5 (تیمار 1)، 1 (تیمار 2) و 1/5 (تیمار 3) درصد گلیسین به مدت 60 روز تغذیه شدند و سپس در معرض شوری 15ppt به مدت 72 ساعت قرار گرفتند. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS و Excel صورت گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد اسیدآمینه گلیسین اثر معنی داری بر شاخص های رشد (وزن نهایی، شاخص وضعیت، نرخ رشد ویژه و ضریب تبدیل غذایی) نداشت (0/05<P). درصد افزایش وزن بدن به طور معنی داری تحت تاثیر اسیدآمینه گلسین قرار گرفت (0/05>P). هم چنین افزودن اسیدآمینه گلیسین به جیره غذایی باعث افزایش بقاء و مقاومت به تنش شوری در بچه ماهیان کپورمعمولی گردید. از این رو بر طبق نتایج حاصل از تحقیق حاضر، می توان این گونه نتیجه گیری نمود که افزودن اسیدآمینه گلیسین می تواند سبب افزایش درصد بقاء و بازماندگی بچه ماهیان کپو معمولی در مواجه با تنش شوری گردد.
گلیسین ، کپور معمولی ، شاخص های رشد ، بازماندگی ، تنش شوری
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.