بررسی نتایج آزمونهای انعقادی نمونه های خون بدست آمده از کاتترهای وریدهای محیطی

استفاده از یک روش نمونه گیری برای دستیابی به نتیجه صحیح، از اهداف همه کارکنان درمانی می باشد. بدین جهت برای جلوگیری از نمونه گیری های مکرر وریدی در بیماران دریافت کننده هپارین که نیاز به کنترل روتین PT و PTT دارند، دو روش نمونه گیری از کاتترهایی که بطریق هپارین یا سالین شستشو می شوند با هم مقایسه شده اند.
در این مطالعه تجربی، 60 بیمار به دو گروه تقسیم شده و کاتتر وریدی یک گروه 30 تایی با سالین هپارینه و کاتتر گروه دیگر با نرمال سالین تحت شستشو قرار گرفت. از هر بیمار دو نمونه خون، یکی از ورید با سوزن و دیگری از کاتتر پس از آسپیره کردن 2 میلی لیتر از آن گرفته شد. تستPT و PTT با دستگاه کواگولومتر انجام گردید. اطلاعات حاصله با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید و جهت مقایسه روش ها از آزمون t و paired t استفاده گردید.
بر اساس نتایج حاصله مقادیر PT در دو روش سالین لاک و هپارین لاک با نمونه گیری مستقیم تفاوت معنی دار آماری نداشته و مقادیر PTTحاصل از نمونه هپارین لاک با نمونه گیری مستقیم (p=0.000) و همچنین نتیجه PTT گرفته شده از هپارین لاک با سالین لاک تفاوت معنی دار داشته است (p=0.006).
بر اساس نتایج بدست آمده نمونه گیری از کاتتر وریدی سالین لاک، روش مناسب و قابل اعتمادی جهت انجام تستهای انعقادی است ولی کاتترهای هپارینه برای نمونه گیری جهت تست های انعقادی مناسب نیستند. لذا پیشنهاد می شود که با توجه به مزایای نرمال سالین در مقابل هپارین، جهت شستشوی کاتترهای محیطی، سالین به کار برده تا بتوان از آنها نمونه گیری برای تستهای انعقادی انجام داد.