شیوع سنگ کیسه صفرا در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی در شهرستان سنندج: یک مطالعه مورد شاهدی

کبد چرب غیر الکلی و سنگ های کیسه صفرا دو بیماری نسبتا شایع در جمعیت عمومی می باشند و بسیاری از ریسک فاکتورهای آنها با هم مشترک است. لذا هدف از مطالعه حاضر، بررسی شیوع سنگ کیسه صفرا و عوامل خطر مربوط به آن در بیماران مبتلا به  NAFLDدر شهرستان سنندج می باشد.

در این مطالعه که به صورت مورد شاهدی طراحی شده بود، تعداد 145 نفر از افراد که کبد چرب غیر الکلی در انها توسط سونوگرافی تشخیص داده شده بود به عنوان گروه مورد و تعداد 215 نفر از افراد سالم که از نظر سن و جنس وBMI  با افراد مبتلا به کبد چرب همسان سازی شده بودند به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. وجود سنگ های کیسه صفرا در تمام شرکت کنندگان توسط سونوگرافی مورد بررسی قرار گرفت. شیوع و ریسک فاکتورهای تشکیل سنگ های صفراوی در دو گروه محاسبه و با هم مقایسه شدند.

میزان فراوانی سنگ کیسه صفرا در افراد مبتلا به کبد چرب غیر الکلی 10/135 (6.9%) و در افراد سالم 5/210 (2.3%) براورد گردید (0.04=P). فراوانی سنگ های صفراوی در زنان گروه مورد 6.8% و در گروه شاهد 3.4% و نیز در مردان 6.9% در گروه مورد و 1% در گروه شاهد بود. بین جنسیت و وجود سنگ های صفراوی در هر دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد(0.04<P). درگروه شاهد میزان شیوع سنگ های صفراوی در افراد بالای 50 سال به طور معنی داری بیشتر از افراد زیر 50 سال بود (0.04=P) اما در گروه مورد، اختلاف معنی داری بین سن و ابتلا به سنگ های صفراوی مشاهده نشد (0.51=P). همچنین در هر دو گروه میزان شیوع سنگهای صفراوی در  افراد چاق (BMI> 30)به طور معنی داری بیشتر بود (0.05<P). بین میزان درجه کبد چرب و شیوع سنگ کیسه صفرا در افراد مورد بررسی اختلاف معنی داری مشاهده شد به طوریکه با افزایش شدت کبد چرب میزان ابتلا به سنگ کیسه صفرا افزایش معنی داری پیدا کرد (P=0/01). در مقایسه ریسک فاکتورهای مرتبط با تشکیل سنگ های کیسه صفرا در دو گروه مورد مطالعه اختلاف معنی داری مشاهده نشد.